«Καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». Μένει το υπέροχο τούτο όνομα στους αιώνες. Και θα μένει για πάντα, έστω κι αν υπάρχουν άνθρωποι που το διαγράφουν από τις καρδιές τους και προσπαθούν να το σβήσουν και από κοινωνίες και από έθνη.
«Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ. Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, Ἰούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐσρώμ, Ἐσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεσσαί, Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀσά, Ἀσὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὀζίαν, Ὀζίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἄχαζ, Ἄχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐζεκίαν, Ἐζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσίαν, Ἰωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ σὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀζώρ, Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιούδ, Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν· μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκα σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός. Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναίκα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν».
«Καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, o ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός»
Ονόματα, μεγάλα ονόματα, δοξασμένα, τρισένδοξα ονόματα πολιτικών, επιστημόνων, καλλιτεχνών… γεμίζουν τις σελίδες της ιστορίας και κατακλύζουν την εποχή μας. Και άλλα σελαγίζουν στο ανθρώπινο στερέωμα και άλλα σβήνουν και λησμονιούνται.
Να όμως, ένα Όνομα, που προφήτεψε για τον Σωτήρα και Λυτρωτή των ανθρώπων, ο προφήτης Ησαΐας, αιώνες πριν εμφανισθεί στη γη μας ο Κύριος και Θεός μας. Αυτό επαναλαμβάνει και ο ευαγγελιστής Ματθαίος, όνομα, που έμεινε, μένει και θα μένει στους αιώνες.
«Καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». Ο Υιός της Παρθένου θα λέγεται και Εμμανουήλ, όνομα που σημαίνει «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός».
Μένει το υπέροχο τούτο όνομα στους αιώνες. Και θα μένει για πάντα, έστω κι αν υπάρχουν άνθρωποι που το διαγράφουν από τις καρδιές τους και προσπαθούν να το σβήσουν και από κοινωνίες και από έθνη. Είπαν και λένε: δεν είναι ανάγκη ο Θεός να είναι μαζί μας. Και ζητούν πολιτισμό και κοινωνική συμβίωση και κράτος χωρίς Θεό. Με αποτέλεσμα «ἐπαιρόμενοι» από τις τεχνικές κατακτήσεις να υποδουλώνονται στην αγωνία, στο άγχος. Να νιώθουν βαθύ το «κενό» μέσα τους.
Έρχονται όμως συνταρακτικά γεγονότα, άθεα καθεστώτα κλονίζονται, τείχη γκρεμίζονται, οι πολέμιοι της πίστεως φεύγουν και πάλι στην Ήπειρό μας και σ᾿ άλλα πλάτη και μήκη της γης, το «Ἐμμανουὴλ» γίνεται ο «ἀκρογωνιαῖος λίθος» της νέας πνευματικής εποχής.
«Μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός!». Εδώ, κοντά μας, δίπλα μας, ο ίδιος ο Θεός περπατάει στο πλευρό μας, μας προσφέρει το ζωογόνο Του λόγο, μας παραστέκει και μας καθοδηγεί με την διδασκαλία Του, μας τρέφει με το πανάγιο Αίμα του.
Ο Εμμανουὴλ δεν ειναι ο μακρινός που έρχεται κάπου-κάπου να μας επισκεφθεί. Είναι ο πάντοτε ανάμεσά μας, βοηθός και συμπαραστάτης σε κάθε στιγμή της ζωής μας.
Αν κατορθώσουμε να συνειδητοποιήσουμε εμείς, οι άνθρωποι που ζούμε στην αρχή του 21ου αιώνα, τη συνεχή παρουσία του Θεού, θα γίνουμε πολύ διαφορετικοί. Θα γίνουμε άνθρωποι ήρεμοι, ειρηνικοί, ισορροπημένοι. Αν αποκτήσουμε βαθιά πίστη ότι «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός», η ζωή μας θα είναι ζωή πνευματικών αγώνων: θα γίνουμε δίκαιοι, άνθρωποι αγάπης, αυταπαρνήσεως, θυσίας.
Μαζί μας, μέσα μας, είναι ο ίδιος ο Θεός, δύναμη και κραταίωμά μας, για να αντιμετωπίσουμε νικηφόρα τις επιθέσεις του πονηρού. Με το όνομα Εμμανουήλ στα χείλη και στην καρδιά, μπορούμε να σκορπίζουμε πανικό στις τάξεις του αιώνιου εχθρού μας.
Θα μας βοηθήσουν οι μεγάλες γιορτές που έρχονται, η ευλογημένη ημέρα των Χριστουγέννων, να νιώσουμε όχι απλώς μια επιφανειακή πίστη, αλλά να αισθανθούμε βαθιά ότι «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός»; Και θα βγάλουμε τις συνέπειες της θείας Παρουσίας: συνέπειες, που θα μας τονώσουν στον πνευματικό μας αγώνα, θα μας κάνουν αληθινά ζωντανούς Χριστιανούς;
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Δεκεμβρίου 2020