Ο Χριστιανισμός δεν είναι μια διδασκαλία περί ζωής. Είναι ζωή. Εν Χριστώ ζωή. Λυτρωμένη, γεμάτη θεία γεύση και φως. «Ἔρχου καὶ ἴδε».
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη Ναθαναήλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψῃ. καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου».
«Ἔρχου καὶ ἴδε»
«Ἔρχου καὶ ἴδε»! Έλα να δείς με τα μάτια σου, να βεβαιωθείς μόνος σου. Αυτές οι τρεις λέξεις του Φιλίππου επρόκειτο να είναι το πιο δυνατό επιχείρημα της χριστιανικής απολογητικής στο πέρασμα των αιώνων. Σπάσε τις προκαταλήψεις θα πρέπει να επαναλαμβάνει κανείς και σε κάθε διστακτικό της εποχής μας, λυτρώσου από τις αντιλήψεις που επικρατούν εναντίον του Κυρίου και της αγίας Εκκλησίας Του. Πλησίασε. Μη στέκεσαι από μακριά κόβοντας γνώμες και κάνοντας αμφίβολους συλλογισμούς, διότι τα συμπεράσματά σου θα είναι επιπόλαια, λανθασμένα. Μην αδικείς τη νοημοσύνη σου, σχηματίζοντας πεποιθήσεις χωρίς να έχεις ανοίξει την Καινή Διαθήκη, καταλήγοντας σε αποφάσεις από κάτι μέσες άκρες, που άκουσες ή διάβασες για τον Χριστό. «Ἔρχου καὶ ἴδε».
Πλησίασε περισσότερο, άνοιξε διάπλατα τα μάτια της ψυχής σου και «ἴδε». Τι να δείς; Πράγματι τι να πρωτοδεί και να πρωτοθαυμάσει κανείς! Τα λυτρωτικά συνθήματα της διδασκαλίας Του, που αδιάκοπα σώζουν από την καταστροφή ψυχές, λαούς, πολιτισμούς; Την ακηλίδωτη αγιότητα της ζωής Του; Τις ακτίνες της θείας παντοδυναμίας, που φανερώνουν τα θαύματά Του; Την ανυπόκριτη, μέχρι Σταυρού, εμμονή στην αλήθεια και την αγάπη; Όλα αυτά εκπέμπουν τόσο φως, που, όταν κανείς τα ατενίζει επίμονα, θαμπώνεται, δακρύζει…
Αλλά τουλάχιστον στην αρχή πλησίασε και ερεύνησε προσεκτικά το θαύμα που λέγεται επικράτηση της διδασκαλίας του Χριστού. Μια χούφτα αδύνατοι, φτωχοί, αμόρφωτοι κατά κόσμον άνθρωποι αναλαμβάνουν να τη διαδώσουν. Δεν προχωρούν σιδηρόφρακτοι. Σαν «πρόβατα εν μέσω λύκων» πορεύονται. Τους επιτίθενται οι λύκοι από όλα τα μέρη, τους κατασπαράζουν. Και στο τέλος τα καταματωμένα αυτά πρόβατα, οι οπαδοί του Αρνίου, επιβάλλονται. Κι αυτό όχι μια φορά. Επανειλημμένως. Μέχρι σήμερα… Ασφαλώς αυτό το αδιάκοπο θαύμα κάτι αποκαλύπτει από το θεϊκό μεγαλείο του Ιησού Χριστού.
«Ἔρχου» και άκουσε με προσοχή, χωρίς προκατάληψη, την προσωπική πείρα μυριάδων ψυχών που βρήκαν τη λύτρωση κοντά Του.
Δοκίμασε να τον προσεγγίσεις όχι ψυχρά, με το κρύο μυαλό, αλλά με όλη την ύπαρξή σου. Αν σταθείς από μακριά, σαν παρατηρητής, δεν πρόκειται ποτέ να απολαύσεις και να γευθείς τη νέα ζωή, που μεταδίδει ο Χριστός. Μπορεί ποτέ κανείς να χαρεί τη γλυκύτητα που έχει το μέλι παρατηρώντας το χρώμα του σε μια ωραία διαφήμιση ή έστω αγγίζοντας ένα δοχείο με μέλι; Μπορεί κανείς να απολαύσει μια μελωδία μουσικής ξεφυλλίζοντας τα χαρτιά με τα μουσικά σημεία, που ελάχιστα γνωρίζει; Μη στέκεις λοιπόν μακριά, αγγίζοντας διστακτικά με τη σκέψη σου τις αλήθειες τις χριστιανικές. Ο Χριστιανισμός δεν είναι μια διδασκαλία περί ζωής. Είναι ζωή. Εν Χριστώ ζωή. Λυτρωμένη, γεμάτη θεία γεύση και φως. «Ἔρχου καὶ ἴδε». Αλλά προσοχή.
«Ἔρχου»: Με άδολη καρδιά, με ειλικρίνεια, όπως έκανε ο Ναθαναήλ, για τον οποίο ο Κύριος είπε: Να ένας άνθρωπος αγνός, ευθύς, «ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι». Πολλοί πλησιάζουν τον Χριστό, συχνάζουν στην Εκκλησία Του, μελετούν το λόγο Του, αλλά χωρίς να θέλουν να εγκαταλείψουν το δικό τους τρόπο σκέψεως, το δικό τους θέλημα, τις επιφυλάξεις και αμαρτωλές διαθέσεις τους. Καταντούν, αντί να διορθώνονται από τη διδασκαλία του Κυρίου, να θέλουν να την φέρουν στα δικά τους μέτρα.
Μέσα στο «ἔρχου καὶ ἴδε» δεν υπάρχει απλώς μια απολογία, ένα επιχείρημα, μια κλήση για όσους δεν γνώρισαν καθόλου τον Χριστό. Υπάρχει ακόμη μια υπόμνηση και για όλους εμάς που δεν τον γνωρίσαμε καλά και ίσως διατηρούμε στην ψυχή μας δισταγμούς και επιφυλάξεις. Δεν φθάνει ότι ακούσαμε κηρύγματα και διαβάσαμε χριστιανικά περιοδικά. Κάθε μέρα πρέπει και περισσότερο να πλησιάζουμε τον Κύριο με περισσότερο πόθο και ειλικρίνεια και άδολη καρδιά. Και τότε θα νιώθουμε από την προσωπική μας εμπειρία να αναδύεται πασίχαρα η κραυγή του Ναθαναήλ:
«Ραββί, σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ». Κύριε, Συ είσαι πράγματι Εκείνος που η ψυχή μου ποθεί. Ο Μεσσίας, ο Λυτρωτής, η χαρά, η ζωή μου!
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Μαρτίου 2022