Το σώμα στην εποχή μας έχει γίνει ένα σύγχρονο είδωλο, στο οποίο πολλοί άνθρωποι προσφέρουν την λατρεία τους. Μέσα στην σύγχρονη αυτή ειδωλολατρία ακούγεται ως διαμαρτυρία, αλλά και ως φωνή καθοδηγητική, το σύνθημα του Αποστόλου Παύλου: «Ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος»!
«Ἀδελφοί, ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι· ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ».
«Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος»
Το σώμα στην εποχή μας έχει γίνει ένα σύγχρονο είδωλο, στο οποίο πολλοί άνθρωποι προσφέρουν την λατρεία τους. Η θεοποίηση και η λατρεία του σώματος οδηγεί στις διάφορες «μανίες» της εποχής μας, όπου η δύναμη και η ωραιότητα του σώματος θεωρούνται οι ύψιστες αξίες στην ζωή του ανθρώπου. Η ίδια ακόμη νοοτροπία οδηγεί ένα πλήθος ανθρώπων σε μια ζωή άσωτη και διεφθαρμένη, όπου πλέον ο άνθρωπος χάνει κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό και γίνεται «σαρξ».
Μέσα στην σύγχρονη αυτή ειδωλολατρία του σώματος ακούγεται ως διαμαρτυρία, αλλά και ως φωνή καθοδηγητική, το σύνθημα του Αποστόλου: «Ὑμεῖς ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος». Ας προσέξουμε δύο πλευρές του μηνύματος αυτού:
Σεβασμός προς το σώμα
Με πόσο σεβασμό και ιερό δέος αντιμετωπίζουμε τον ναό του Θεού! Ένα μεγαλοπρεπή ναό, αλλά και ένα ταπεινό και φτωχό εξωκκλήσι. Έναν ακέραιο ναό, αλλά και έναν γκρεμισμένο, από τον οποίο έχουν περισωθεί μόνο μερικά ερείπια. Σεβόμαστε ιδιαίτερα τον ναό του Θεού, τον τόπο όπου σκηνώνει η δόξα του.
Με παρόμοιο σεβασμό οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε το σώμα του ανθρώπου, τον ναό αυτό του Αγίου Πνεύματος. Το σώμα μας, το σώμα των άλλων ανθρώπων, είναι κατοικητήριο του Θεού, μας βεβαιώνει ο Απόστολος. Ο ίδιος ο Θεός το δήλωσε: «Ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω». Υπάρχουν βέβαια πολλοί, οι οποίοι έχουν χάσει κάθε συναίσθηση της ιερότητας του σώματός τους. Η αμαρτία εδώ έχει μεταβάλλει τον ναό του σώματος σε ερείπια…
Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι, που έχουν ανάπηρο, ασθενικό ή παραμορφωμένο σώμα. Εδώ η φυσική φθορά και ο πόνος έχουν φθείρει τον ναό του Θεού! Ας μη λησμονούμε όμως, ότι και στις περιπτώσεις αυτές βρισκόμαστε ενώπιον ενός ναού και του οφείλουμε τον σεβασμό, έστω και αν είναι ερειπωμένος.
Το σώμα του ανθρώπου, που ζει μια σαρκική και αμαρτωλή ζωή, ήταν κάποτε ναός του Θεού. Κάποτε εδώ κατοικούσε το πνεύμα του Θεού. Τώρα βέβαια δεν κατοικεί. Έχει φύγει. Διότι «οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τὸν αἰῶνα διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας» (Γένεσ. στ´ 3), λέει ο Θεός. Ποιος ξέρει όμως! Το Πνεύμα του Θεού «ἐπιφέρεται» ίσως επάνω από τα ερείπια αυτά, για να αναστηλώσει τον ναό του, όταν έλθει η κατάλληλη στιγμή!
Το σώμα, που είναι καχεκτικό και δύσμορφο, το σώμα, που υποφέρει από την αρρώστια, το σώμα αυτό είναι ένας ραγισμένος ναός του Θεού, προς τον οποίο οφείλουμε τον απεριόριστο σεβασμό μας! Οι γέροντες γονείς μας, που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις, οι ασθενείς, οι κατάκοιτοι των νοσοκομείων και των ασύλων, είναι και αυτοί ναοί του Θεού, τους οποίους πρέπει να σεβόμαστε και να διακονούμε.
Διακονία του σώματος
Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή να διακονεί κανείς στο ναό του Θεού. Να φροντίζει για την ανέγερση και τον εξωραισμό του ναού. Να περιποιείται το ναό, να τον καθαρίζει. Να αναστηλώνει τον ερειπωμένο ναό και να τον αποδίδει και πάλι στην λατρεία του Θεού! Η Εκκλησία ιδιαίτερα τιμά αυτούς που διακονούν το ναό: «Ἁγίασον, Κύριε, τοὺς ἀγαπῶντας τὴν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου σου», εύχεται.
Όταν ασχολούμαστε με την διατροφή, την συντήρηση, την αγωγή, την θεραπεία και νοσηλεία του σώματος, ας μη λησμονούμε ότι διακονούμε τον ναό του Θεού. Η μητέρα και ο πατέρας που φροντίζουν για την διατροφή και την συντήρηση των παιδιών τους -ας μη το λησμονούν- δεν κάνουν τίποτε άλλο, παρά διακονούν τους έμψυχους ναούς του Θεού. Και η σκέψη αυτή θα μεταμορφώνει τον καθημερινό αγώνα και την φροντίδα για τα παιδιά. Θα κάνει την προσφορά των υπηρεσιών τους προς τα παιδιά πιο ήρεμη.
Ο γιατρός ακόμη, που σκύβει καθημερινά πάνω στους ασθενείς του, διακονεί και αυτός τον ναό του Αγίου Πνεύματος, το σώμα του ανθρώπου. Αυτός έχει πάρει την κλήση και την αποστολή από τον Θεό να αναστηλώνει τους ερειπωμένους ναούς του. Όταν ήταν ο Κύριος εδώ στην γη, το έργο αυτό το έκανε ο ίδιος, με τόση προθυμία. Ήταν ο μεγάλος ιατρός και αναστηλωτής των ερειπωμένων ναών του Θεού. Σήμερα ο Κύριος έχει αναθέσει το ιερό αυτό έργο στα επιδέξια χέρια του γιατρού.
Και η αδελφή νοσοκόμος, που έταξε τον εαυτό της στην υπηρεσία του ασθενούς, είναι και αυτή μια διακόνισσα στο ναό του Θεού, στο ανθρώπινο σώμα. Η σκέψη αυτή είναι πολύ αποτελεσματική για την ορθή αντιμετώπιση του σώματός μας, καθώς και του σώματος των άλλων ανθρώπων.
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Φεβρουαρίου 2021