Ο Κύριος Ιησούς, ο Υιός του Θεού, που κατέβηκε με την ενανθρώπισή του στη γη μας, είναι αυτός ο ίδιος, που με την Ανάληψή του ανέβηκε στα ύψη του ουρανού, στα δεξιά του θρόνου του ουράνιου Πατέρα. Γεμάτος αγάπη ήλθε κοντά μας ως διδάσκαλος, ως αδελφός και ως γιατρός και έτσι ακριβώς εξακολουθεί να μας προσφέρεται μέχρι και σήμερα!
«Ἀδελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. Διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. Τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; Ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. Καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν Ἀποστόλους, τοὺς δὲ Προφήτας, τοὺς δὲ Εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ Ποιμένας καὶ Διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν Ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ».
«Ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβάς»
Ο Κύριος Ιησούς, ο Υιός του Θεού, που κατέβηκε με την ενανθρώπισή του στη γη μας, είναι αυτός ο ίδιος, που με την Ανάληψή του ανέβηκε στα ύψη του ουρανού, στα δεξιά του θρόνου του ουράνιου Πατέρα.
ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ
Ο Ιησούς, ο Λυτρωτής μας «ἔκλινεν οὐρανοὺς καὶ κατέβη» (Ψαλμ. ιζ´ 10). Γεμάτος αγάπη ήλθε κοντά μας ως διδάσκαλος, ως αδελφός και ως γιατρός.
Μας μίλησε μ’ ένα γνήσιο ενδιαφέρον και μας πρόσφερε την αλήθεια. Μας έδειξε ποιος είναι ο πνευματικός κόσμος, τι σημαίνει ζωή, τι σημαίνει θάνατος. Όπως ο πατέρας με πολλή αγάπη διδάσκει και καθοδηγεί το παιδί του, έτσι και ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, μας μίλησε με τόνο γλυκό και με γλώσσα αγνή φανερώνοντάς μας ακριβώς αυτές τις αλήθειες, που λαχταράει η ψυχή μας και έχει απόλυτη ανάγκη η ύπαρξή μας.
Ταυτόχρονα μας παραστάθηκε ως αδελφός. Πόνεσε, όταν είδε παραλυτικούς και τυφλούς και άλλους αρρώστους πολλούς και «ἐθεράπευσεν αὐτούς» (Ματθ. δ´ 24). Συμμερίστηκε τον πόνο της χήρας, που βάδιζε βαριά θλιμμένη, πίσω από το φέρετρο του μονάκριβου παιδιού της και «ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ» (Λουκ. ζ´ 13) και ανέστησε το νεκρό παιδί της.
Δάκρυσε, όταν σταμάτησε μπροστά στο μνήμα του νεκρού Λαζάρου και «φωνῇ μεγάλῃ ἐκραύγασε· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ιωάν. ια´ 43). Πρόσφερε σε πολλούς ανθρώπους την θεραπεία. Γέμισε την γη μας με θαύματα αγάπης.
Και το τρίτο, το πιο μεγάλο: Ο Κύριος Ιησούς, μας παραστάθηκε και ως γιατρός των ψυχών μας. Έπλυνε και θεράπευσε όχι μονάχα τα τραύματα του σώματος, αλλά και τα βαθιά τραύματα της ψυχής μας. Το σκεπτόμαστε; Ο Κύριος για να θεραπεύσει τα τραύματα της ψυχής μας, δεν χρησιμοποίησε βότανα και φάρμακα. Πρόσφερε το ίδιο το αίμα του. Με αυτό το θείο και ατίμητο φάρμακο μας καθάρισε από κάθε αμαρτία. Ο εκλεκτός μαθητής του, ο απόστολος Πέτρος, μας τονίζει: «οὐ φθαρτοῖς, ἀργυρίῳ ἢ χρυσίῳ, ἐλυτρώθητε ἐκ τῆς ματαίας ὑμῶν ἀναστροφῆς πατροπαραδότου, ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ» (Α´ Πέτρ. α´ 18,19). Είναι ο μοναδικός γιατρός, που έδωσε τον ίδιο τον εαυτό του για την άρρωστη και αμαρτωλή ανθρωπότητα.
ΊΔΙΟΣ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Ο Κύριος Ιησούς, που κατέβηκε στη γη, είναι ο ίδιος, που ζει αιώνια στον ουρανό.
Έτσι, ο Λυτρωτής μας, ο διδάσκαλός μας, εξακολουθεί να μας διδάσκει με το Άγιο Πνεύμα, που βρίσκεται ανάμεσά μας και ζει στην Εκκλησία μας και μας «ὁδηγεῖ εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ιωάν. ιστ´ 13). Ο ίδιος μας βεβαίωσε, ότι το Πνεύμα το Άγιο δεν θα διδάξει κάτι το ξεχωριστό και ξένο προς την δική του διδασκαλία, αλλά θα φανερώσει πληρέστερα το δικό του θέλημα. «Οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ… ἐκ τοῦ ἐμοῦ λήψεται καὶ ἀναγγελεῖ ὑμῖν» (Ιωάν. ιστ´ 13, 15).
Ακόμη, εξακολουθεί να είναι ο μεγάλος μας αδελφός, που ξέρει τους πόνους μας και τους βλέπει και αναλαμβάνει να μεσιτεύσει για μας και να ικετεύσει στο θρόνο του ουράνιου και αιώνιου Πατέρα. Ο απόστολος Παύλος μας το τονίζει ιδιαίτερα αυτό: «Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν». Δεν έχουμε ως εκπρόσωπό μας αρχιερέα, που αγνοεί τις αδυναμίες μας και τις δυσκολίες μας. Ο δικός μας μεσίτης μας ξέρει πολύ καλά, γιατί έζησε ανάμεσά μας. Είναι «πεπειραμένος κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας» (Ἑβρ. δ´ 15). Επειδή μας ξέρει, γι’ αυτό και μπορεί να μας κατανοήσει και να μας βοηθήσει. Και ικετεύει ακατάπαυστα στον θρόνο της χάριτος για μας τους αδύνατους ανθρώπους.
Όμως όχι μόνο ως αδελφός, αλλά και ως γιατρός εξακολουθεί να μας προσφέρεται. Εκεί στον ουράνιο θρόνο του βρίσκεται με την ιδιότητα του αρνίου και στέκεται «ὡς ἐσφαγμένον» (Αποκάλ. ε´ 6). Φέρνει τα ίχνη της αιματηρής προσφοράς του. Και το αίμα του αυτό το παρουσιάζει στον Πατέρα «ἱλασμὸν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» (Α´ Ιωάν. β´ 2). Και στη γη χύνει το αίμα του, στο άγιο Ποτήριο της θείας Ευχαριστίας, και από κεί στις ψυχές μας για να τις αναγεννήσει και να τις τονώσει στην καινούργια ζωή της μετάνοιας και του αγιασμού.
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Ιανουαρίου 2021