Σήμερα δεν υπάρχει ανάμεσά μας μια συγκύπτουσα, αλλά πολλοί και πολλές. Όχι βέβαια σωματικά. Αλλά ψυχικά και πνευματικά πολλοί και πολλές είναι συγκύπτοντες. Στρέφονται διαρκώς προς τα κάτω. Προς τα γήινα. Προς τα υλικά και αισθητά. Προς τη ζωή των αισθήσεων και των ενστίκτων…
«Ἦν διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; Ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδη λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ».
«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου»
Αξιολύπητη η γυναίκα του ιερού Ευαγγελίου. Ήταν συγκύπτουσα. Κυρτωμένο το σώμα της, δεν μπορούσε να κοιτάξει προς τα πάνω. Ήταν υποχρεωμένη να βλέπει διαρκώς προς τα κάτω. Κουραστική και βασανιστική η ζωή της. Δεν μπορούσε να εξυπηρετηθεί ούτε να προσφέρει καμιά εργασία. Και αυτό το μαρτύριο συνεχιζόταν επί δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια.
Ήταν απλώς μια αρρώστια; Μια σωματική, οργανική πάθηση; Όχι. Ήταν έργο του Σατανά. Αυτός είχε συνεργήσει, για να υποφέρει η καλή και ευσεβής αυτή γυναίκα. Το λέει καθαρά ο ιερός Ευαγγελιστής: «Γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας» και «ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη». Το πονηρό πνεύμα είχε καταλάβει τον οργανισμό της γυναίκας εκείνης και της είχε προκαλέσει την ασθένεια.
Σήμερα δεν υπάρχει ανάμεσά μας μια συγκύπτουσα, αλλά πολλοί και πολλές. Όχι βέβαια σωματικά. Αλλά ψυχικά και πνευματικά πολλοί και πολλές είναι συγκύπτοντες. Στρέφονται διαρκώς προς τα κάτω. Προς τα γήινα. Προς τα υλικά και αισθητά. Προς τη ζωή των αισθήσεων και των ενστίκτων.
Ο ιερός Χρυσόστομος θα πεί χαρακτηριστικά: «ο άνθρωπος που δεν δαμάζει τον εαυτόν του, γίνεται χειρότερος κι από τα ζώα. πιο θηρίο από τα θηρία». Και συνεχίζει: «Ισχυρίζεσαι πως είσαι άνθρωπος. Ναί, αλλά μονάχα στο όνομα, όχι όμως και στο φρόνημα. Διότι όταν σε βλέπω να ζεις απερίσκεπτα, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι βόδι; Όταν σε βλέπω να αρπάζεις, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι λύκο; Όταν σε βλέπω δολερό, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι φίδι; Όταν σε βλέπω να γίνεσαι ανόητος, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι όνο; Όταν σε βλέπω ψυχρό και αναίσθητο, πως να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι πέτρα;»
Δυστυχώς ο άνθρωπος λησμονεί την υψηλή καταγωγή του και το μεγάλο προορισμό του πάνω στη γη. Ελκύεται από τα απατηλά και ηδονιστικά. Οι αμαρτίες όμως και τα πάθη είναι αλυσίδες, που κρατούν τυραννικά πολλούς. Ο Σατανάς εργάζεται, πειράζει και επηρεάζει τους ανθρώπους, για να τους κρατάει δεμένους στην εξουσία του.
Αλλά άνθρωπος σημαίνει άνω θρώσκω, άνω κοιτάζω. Όχι μόνο η σωματική του κατασκευή είναι τέτοια, ώστε να βλέπει προς τα άνω, αλλά και ο ψυχικός του κόσμος, στη φυσική του κατάσταση είναι δημιουργημένος να φέρεται προς τα άνω. Προς τα ψηλά, προς τα ωραία, προς τον Θεό. Γι᾿ αυτό έντονη ακούγεται η προτροπή του Πνεύματος του Αγίου διά του αποστόλου Παύλου: «τὰ ἄνω ζητεῖτε… τὰ ἄνω φρονεῖτε» (Κολ. γ´ 1). «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας», μας προτρέπει και ο λειτουργὸς σε κάθε Θ. Λειτουργία.
Χρειάζεται επομένως πολλή προσοχή και εγρήγορση. Όσο κι αν η αμαρτία προβάλλεται παραπλανητική και ελκυστική δεν παύει να είναι δεσμευτική και καταπιεστική. Πρόκειται για αφύσικη κατάσταση. Όπως η σωματική κύρτωση είναι ασθένεια, όχι φυσιολογική κατάσταση, έτσι και η πνευματική κύρτωση. Όσο κι αν ο Σατανάς το επιδιώκει δεν έχει την εξουσία να μας κρατάει δεμένους, αν εμείς δεν το θέλουμε και είμαστε συνδεδεμένοι με τον ελευθερωτή Κύριό μας. Θέληση και απόφαση χρειάζεται από μας. Να συντρίψουμε τις αλυσίδες που μας κρατούν γερά. Ο Χριστός, που ελευθέρωσε τότε τη συγκύπτουσα, ελευθερώνει και σήμερα όλους τους συγκύπτοντες από το βάρος της αμαρτίας και των παθών.
Είναι ο Ισχυρός, ο Παντοδύναμος, που ήλθε στον κόσμο, «ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ Διαβόλου». Ισχυροί και εμείς μαζί με τον πανίσχυρο Κύριο, «ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας» και της εξουσίας του Πονηρού, ας χαιρόμαστε τη μεγάλη χαρά της πνευματικής ελευθερίας μας.
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Δεκεμβρίου 2020