Ας επικρατήσει όσο θέλει το ψεύδος, η πλάνη και το σκοτάδι. Έρχεται ώρα, που τα σκοτάδια διαλύονται και λαμπρός ο ήλιος αναφαίνεται και μεσουρανεί. Έχουμε το Φως, που έλαμψε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, αυτό ας κρατούμε πάντα αναμμένο, πάντα ψηλά, για να φωτίζει και οδηγεί και τον άνθρωπο της εποχής μας!
«Ἀναχωρησάντων τῶν Μάγων ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ Ἰωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ Ἡρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό. Ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς Ἡρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων. Τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ Ἱερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἡρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ Ἰωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν Ἰσραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου. ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν Ἰσραήλ. Ἀκούσας δὲ ὅτι Ἀρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς Ἰουδαίας ἀντὶ Ἡρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται».
«Τεθνήκασι οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου»
Γεννήθηκε σ᾿ ένα σπήλαιο ψυχρό ο Κύριος και Θεός μας. Ανακλίθηκε στη φάτνη των αλόγων. Και εκτός από τους ποιμένες και τους μάγους, όλοι με αδιαφορία Τον δέχθηκαν. Και όχι μόνο με αδιαφορία, αλλά ο ηγεμόνας τους, ο Ηρώδης, με εχθρότητα αντιμετώπισε την έλευσή Του στον κόσμο.
Όταν ο Ηρώδης άκουσε από τους Μάγους ότι γεννήθηκε ο βασιλεύς των Ιουδαίων και εξακρίβωσε το γεγονός από τους γραμματείς και τους φαρισαίους, ταράχθηκε και πήρε την απόφαση του «απολέσαι». Έστειλε τότε και «ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω», με την ελπίδα ότι ανάμεσά τους θα είναι και το θείο Βρέφος, που όμως στο μεταξύ είχε φύγει στην Αίγυπτο. Η κακότητα, ο φθόνος του ανθρώπου είχε διώξει μακρυά τον Κύριο των ανθρώπων. Λίγος όμως χρόνος θα περάσει και ο Άγγελος θα ειδοποιήσει: Ελάτε πίσω στην πατρίδα σας· «τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ Παιδίου»· πέθαναν αυτοί που ζητούσαν να θανατώσουν το «Παιδίον».
Η ιστορία επαναλαμβάνεται είκοσι αιώνες τώρα, κατά τον ίδιο τρόπο, αδιάψευστη, αληθινή, εξαιρετικά διδακτική. Άρχοντες, αλλά και άνθρωποι της πέννας και του λόγου, αξιωματούχοι, καλλιτέχνες, υψώνουν το ξίφος ή χρησιμοποιούν το λόγο ή την πέννα ή την τέχνη τους εναντίον του Κυρίου.
Διοργανώνουν αντιθρησκευτικές προπαγάνδες. Υψώνουν αντιχριστιανικά σύμβολα. Ζητούν να καταργήσουν τη θρησκεία από κοινωνίες και έθνη. Διαβάλλουν την πίστη. Πολεμούν με λύσσα τους οπαδούς του θείου Ναζωραίου. Πόσο αίμα χριστιανικό χύθηκε και στην εποχή μας! Πόσοι πιστοί δεν μαρτύρησαν για το όνομα του Κυρίου!
Κάποτε όλοι αυτοί οι εχθροί του γεννηθέντα Κυρίου, για μικρό η μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, στήνουν τρόπαια ή έχουν θριάμβους. Έρχεται όμως ώρα, που σβήνουν, λησμονούνται. Ο Ηρώδης είχε κακό τέλος και μόνο τα απαίσια έργα του θυμίζουν το εγκληματικό πέρασμά του.
Αλλά και στην εποχή μας, μάταια πολέμησαν τον γεννηθέντα Κύριο, όσοι Τον πολέμησαν, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα για να σβήσουν το όνομά Του στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης και σε άλλα μέρη της γης. Επαναλήφθηκε η ίδια επωδός: «τεθνήκασιν οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ Παιδίου».
Χάνονται, εξαφανίζονται, γιατί χρησιμοποιούν το ψεύδος και τη βία και δεν διστάζουν να εφαρμόσουν τα σκληρότερα μέσα, για να πνίξουν την Αλήθεια. Στραγγαλίζουν κάθε ιδέα ελευθερίας· αλλ᾿ έρχεται στιγμή, που οι πύργοι της δεσποτείας τους συντρίβονται, τα τείχη γκρεμίζονται.
Αλλά και όσοι με το λόγο ή την πέννα τους πολεμούν τη σώζουσα πίστη, έρχονται εποχές, που ή ταπεινά αναγνωρίζουν το σφάλμα τους ή παρέρχονται και λησμονούνται από τις γενεές που ακολουθούν.
«Τεθνήκασι», γιατί πολεμούν την Αλήθεια. Ο Κύριος είναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Είναι δυνατό να συντριβεί; Ας επικρατήσει όσο θέλει το ψεύδος, η πλάνη και το σκοτάδι. Έρχεται ώρα, που τα σκοτάδια διαλύονται και λαμπρός ο ήλιος αναφαίνεται και μεσουρανεί.
Αν πιστεύουμε βαθιά τούτη την αλήθεια, δεν θα μας καταλαμβάνει κανένας φόβος και καμιά απογοήτευση, όταν δοκιμάζουμε τις επιθέσεις των εχθρών της πίστεως. Αλλά θα νιώθουμε την υποχρέωση να αγωνιζόμαστε εναντίον των αντιπάλων του Κυρίου. Στο σπίτι μας, στη δουλειά μας, στην πόλη, στην εξοχή, ας μην αφήνουμε να διαδίδεται το ψεύδος, η πλάνη, η αίρεση. Έχουμε το Φως, που έλαμψε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, αυτό ας κρατούμε πάντα αναμμένο, πάντα ψηλά, για να φωτίζει και οδηγεί και τον άνθρωπο της εποχής μας.
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Δεκεμβρίου 2020