Ας επικρατήσει όσο θέλει το ψεύδος, η πλάνη και το σκοτάδι. Έρχεται ώρα, που τα σκοτάδια διαλύονται και λαμπρός ο ήλιος αναφαίνεται και μεσουρανεί. Έχουμε το Φως, που έλαμψε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, αυτό ας κρατούμε πάντα αναμμένο, πάντα ψηλά, για να φωτίζει και οδηγεί και τον άνθρωπο της εποχής μας!
«Καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ». Μένει το υπέροχο τούτο όνομα στους αιώνες. Και θα μένει για πάντα, έστω κι αν υπάρχουν άνθρωποι που το διαγράφουν από τις καρδιές τους και προσπαθούν να το σβήσουν και από κοινωνίες και από έθνη.
Αν δεν μπορεί να υπάρχει βιολογική ζωή χωρίς την υλική τροφή, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υπάρχει πνευματική ζωή, χωρίς τη συμμετοχή μας στο Ποτήριο της ζωής. Το είπε καθαρά ο Κύριος. «Ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς».
Σήμερα δεν υπάρχει ανάμεσά μας μια συγκύπτουσα, αλλά πολλοί και πολλές. Όχι βέβαια σωματικά. Αλλά ψυχικά και πνευματικά πολλοί και πολλές είναι συγκύπτοντες. Στρέφονται διαρκώς προς τα κάτω. Προς τα γήινα. Προς τα υλικά και αισθητά. Προς τη ζωή των αισθήσεων και των ενστίκτων...
Και στη δική μας τη ζωή ο Χριστός θα ζητήσει κάτι παραπάνω από αυτό που ίσως προβλέπουμε. Μη διστάσουμε να του το δώσουμε. Χριστιανισμός χωρίς θυσία είναι νόθος, κάλπικος Χριστιανισμός!