Η πρώτη Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στη νίκη και τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, που κερδήθηκε με την αναστήλωση των αγίων και ιερών εικόνων. Μαζί όμως με το γεγονός αυτό η Εκκλησία θυμάται όλους τους αγώνες, που έγιναν από τους φλογερούς αγωνιστές και ομολογητές της, για να διαφυλαχθεί και επικρατήσει η αγία ορθόδοξη πίστη και παράδοση.
«Ἀδελφοί, πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν· μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾽Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν Προφητῶν· οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι».
«Οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν»
Η πρώτη Κυριακή των νηστειών είναι αφιερωμένη στη νίκη και τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, που κερδήθηκε με την αναστήλωση των αγίων και ιερών εικόνων. Μαζί όμως με το γεγονός αυτό η Εκκλησία θυμάται την Κυριακή αυτή όλους τους αγώνες, που έγιναν από τους φλογερούς αγωνιστές και ομολογητές της, για να διαφυλαχθεί και επικρατήσει η αγία ορθόδοξη πίστη και παράδοση. Γι’ αυτό προβάλλει εμπρός μας όλους αυτούς που αγωνίστηκαν μέχρι θανάτου με την πίστη και για την πίστη. Από την άποψη αυτή έγιναν οι συνεχιστές των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης, που κι αυτοί αγωνίστηκαν μέχρι θανάτου με την πίστη και για την πίστη προς τον ζωντανό και αληθινό Θεό, όπως περιγράφει και η αποστολική περικοπή.
Αγώνες για την ορθή πίστη
Άγιες και μεγάλες μορφές της Π. Διαθήκης, αναφέρει ο Απόστολος: Τον Μωυσή, τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών και Ιεφθάε, τον Δαυΐδ, τον Σαμουήλ και τους Προφήτες. Όλοι αυτοί με την δύναμη της πίστεως στον μόνο αληθινό Θεό πέτυχαν μεγάλα και υπέροχα κατορθώματα: Πολέμησαν και νίκησαν ολόκληρα βασίλεια, έζησαν με δικαιοσύνη και αρετή, πέτυχαν την εκπλήρωση των υποσχέσεων που τους έδωσε ο Θεός και τόσα άλλα, που με πολλή συγκίνηση διαβάζουμε στην συνέχεια της αποστολικής περικοπής. Και χάρη στους αγώνες αυτούς ο εβραϊκός λαός κρατήθηκε στην ορθή πίστη των πατέρων του, μέσα στους σκοτεινούς και δύσκολους εκείνους χρόνους της ειδωλολατρίας.
Το ίδιο συνεχίσθηκε και στην εποχή της Καινής Διαθήκης με τους αγώνες των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Ορθοδοξίας. Δεν υπήρχε βέβαια τώρα ο κίνδυνος της ειδωλολατρίας. Υπήρχε άλλος, ίσως μεγαλύτερος κίνδυνος. Η αίρεση και η κακοδοξία, η παραποίηση και κακοποίηση της πίστεως προς τον Ιησού Χριστό. Και ο κίνδυνος αυτός δεν ήταν μικρός. Έφθασε στιγμή που ένα πολύ μεγάλο μέρος της χριστιανικής ανατολής είχε τυλιχθεί μέσα στα πλοκάμια της κακοδοξίας και της πλάνης του αιρετικού Αρείου. Η πλάνη όμως και η αίρεση δεν επεκράτησαν.
Σιγά-σιγά, με την μεγάλη φωτιά της ορθής πίστεως, που έβγαινε από τον λόγο, τα συγγράμματα των Πατέρων, τις Οικουμενικές Συνόδους και τις προσευχές των Πατέρων της Εκκλησίας μας, κάηκαν τα άχυρα και οι σκουριές της κακοδοξίας και έμεινε το καθαρό και γνήσιο χρυσάφι της ορθοδόξου πίστεως. Έτσι διαφυλάχθηκε ο ιερός θησαυρός της Ορθοδοξίας, ώστε σήμερα οι ορθόδοξοι Χριστιανοί να πιστεύουν και να διακηρύττουν: «οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν… οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν».
Να λάμψει η Ορθοδοξία
Η ιερή κληρονομιά της ορθής πίστεως, που είναι ζυμωμένη με το αίμα και το δάκρυ των πατέρων μας, μας υποχρεώνει να εγκαταλείψουμε την στάση της αδιαφορίας εμπρός στον θησαυρό της Ορθοδοξίας και να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο για την λάμψη και ακτινοβολία του.
Πρέπει να λάμψει η Ορθοδοξία στα δικά μας τα μάτια και στις δικές μας ψυχές πρώτα. Η συνήθεια και η άγνοια έχουν δημιουργήσει ένα παχύ στρώμα σκόνης που σκεπάζει το καθαρό χρυσάφι της πίστεώς μας. Γι’ αυτό πολλοί από μας μικροί και μεγάλοι δεν εκτιμούμε την παράδοσή μας, δεν γνωρίζουμε την πίστη μας, δεν αγαπάμε την Εκκλησία μας. Το εικονοστάσι του σπιτιού έχει καταργηθεί σε πολλά σπίτια και σε άλλα, που υπάρχει, έχει γίνει μια σκονισμένη και παραμελημένη γωνιά, χωρίς να την προσέχει πια κανείς. Χτυπούν οι καμπάνες για την θεία Λειτουργία και υπάρχουν Ορθόδοξοι που μένουν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι ή κάθονται στις καρέκλες των καφενείων. Άλλοι, Ορθόδοξοι κι αυτοί, έχουν χρόνια να εξομολογηθούν και να κοινωνήσουν. Και υπάρχουν ακόμη οικογένειες ορθόδοξες χωρίς να έχουν και να μελετούν την Αγία Γραφή, χωρίς να διαβάζουν ένα ορθόδοξο χριστιανικό βιβλίο.
Τι θα γίνει λοιπόν; Τα πάντα πρέπει να γίνουν, για να ξαναλάμψει η Ορθοδοξία. Η ορθή πίστη να γίνει φρόνημα και ζωή όλων των ορθοδόξων. Αδιαπραγμάτευτη, χωρίς υποχωρήσεις, παραχωρήσεις και ένοχους συμβιβασμούς.
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Μαρτίου 2021