Η φυγή που σώζει

Από την ημέρα που βαπτιστήκαμε στην αγία Κολυμβήθρα είμαστε κτήμα του Σωτήρα μας, μέλη του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό το λόγο, το σώμα μας, δεν ανήκει σ’ εμάς, αλλά στον Χριστό. Έχει πλασθεί, όχι για να ζει ασώτως, όχι για να είναι σπήλαιο παθών, όργανο ικανοποιήσεως κατωτέρων επιθυμιών, αλλά για να είναι ναός του Θεού!

«Ἀδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾽ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾽ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ, ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; Ἄρα οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; Ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. Φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν· ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. Ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῶ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ».

«Φεύγετε τὴν πορνείαν»

Γενική είναι η διαπίστωση σήμερα, ότι η ατμόσφαιρα που αναπνέουμε είναι ατμόσφαιρα αποσυνθέσεως. Σε όλα τα στρώματα της σημερινής κοινωνίας τα ήθη έχουν πάρει δρόμο κατηφορικό. Και ο μεγάλος αναμορφωτής του κόσμου ο απόστολος Παύλος στο παραπάνω αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρει τους λόγους για τους οποίους πρέπει να είναι μισητή η ανηθικότητα στον Χριστιανό. Ας τον παρακολουθήσουμε:

Το σώμα μας θα αναστηθεί

Από τότε που ο αρχηγός της πίστεώς μας, ο Ιησούς Χριστός, αναστήθηκε, από τότε, το σώμα μας δεν εξαφανίζεται, αλλά γίνεται άφθαρτο. Ας διαλύεται η σάρκα μας μέσα στον τάφο, ας διασκορπίζονται τα μέλη μας μέσα στα πελάγη και τους ωκεανούς ή τις κορυφές των βουνών και τα πεδία των μαχών. Θα αναστηθεί και πάλι και θα ενωθεί με την ψυχή. Εκείνο που καταργεί ο πολυεύσπλαχνος Κύριος είναι, όπως αναφέρει ο θείος Παύλος, η «κοιλία». Η επιθυμία δηλαδή των φαγητών και των ποτών δεν θα υπάρχει την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, γιατί ο Θεός «καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει». Το σώμα μας λοιπόν πρέπει να παρουσιασθεί ενώπιον του Θεού, ελεύθερο από κάθε δεσμό και υποδούλωση. Ο Χριστός ήλθε και ελευθέρωσε τον όλο, τον «ἑνιαῖον ἄνθρωπον». Πώς λοιπόν να υποκύψουμε στην ακαθαρσία και στα δεσμά που μας εξευτελίζουν; Δεν είναι ντροπή να φορέσουμε χειροπέδες; Και αν είναι αιχμαλωσία η κοιλιοδουλία, μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας μας, τι εξευτελισμός είναι η παράδοσή του στα δεσμά της ανηθικότητας, τα οποία δένουν και την ψυχή.

Το σώμα έχει πλασθεί, όχι για να ζει ασώτως, όχι για να είναι σπήλαιο παθών, όργανο ικανοποιήσεως κατωτέρων επιθυμιών, αλλά για να είναι ναός του Θεού.

Το σώμα μας ανήκει στον Κύριο

Η αλήθεια αυτή δημιουργεί μια διπλή υποχρέωση. Αφ’ ενός μεν οφείλουμε να φροντίζουμε και περιποιούμαστε το σώμα μας, όπως φροντίζουμε κάθε ναό του Κυρίου και αφ’ ετέρου να μην λησμονούμε, ότι δεν μας ανήκει το σώμα μας, αλλά είναι κτήμα του Ιησού Χριστού. Από την ημέρα που βαπτιστήκαμε στην αγία Κολυμβήθρα, από τότε που γίναμε Χριστιανοί και λυτρωθήκαμε από την αμαρτία, από τότε είμαστε κτήμα του Σωτήρα μας. Μας εξαγόρασε ο Ιησούς «ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ του αἵματι». Γι’ αυτό και λέει ο απόστολος Παύλος «οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν. Ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς».

Δεν είμαστε λοιπόν μέλη του εαυτού μας. Είμαστε μέλη του Ιησού Χριστού. Και βγάζει ο Απόστολος του Κυρίου το τρομερό συμπέρασμα: Θα προτιμήσω λοιπόν, εγώ ο Χριστιανός το σώμα μου να γίνει δούλο της ακαθαρσίας και να μην είναι μέλος του Χριστού; Θα περιφρονήσω Εκείνον που τόσο με τίμησε, ώστε να χύσει το αίμα του για μένα και να κάνει το σώμα μου άφθαρτο, για να παραδοθώ στην αγκαλιά της αμαρτίας; Μη γένοιτο ποτέ να το κάνω αυτό. Και όμως αυτό κάνουν όσοι ζούν ασώτως. Τρομάζουν όταν τους πείς: Να πάρε αυτή την εικόνα του Χριστού και πέταξέ τη στον βόρβορο. Πώς να το κάνω αυτό; σας λένε έκπληκτοι. Άπιστος δεν είμαι.

Και όμως κάτι τέτοιο κάνουν όταν τον εαυτό τους, που είναι ζωντανή εικόνα του Θεού, τον μολύνουν και τον εξαχρειώνουν. Οι άγιοι του Θεού, οι πραγματικοί Χριστιανοί, ξέρουν ότι το σώμα τους είναι εκκλησία, ναός, μέλος του Χριστού, γι’ αυτό προσέχουν που θα πάνε και που θα σταθούν, όπως θα πρόσεχαν που θα τοποθετούσαν ένα άγιο δισκοπότηρο, μια άγια εικόνα ή κάτι παρόμοιο.

Τα αμαρτήματα της ανηθικότητας ήταν και είναι πληγή της κοινωνίας, ανατίναξη εθνών, διάλυση οικογενειών, αποχωρισμός της ψυχής από τον Θεό, δηλαδή με μια λέξη, θάνατος πολύπλευρος και αιώνιος. Γι’αυτό η προτροπή του Αποστόλου: «Φεύγετε τὴν πορνείαν» είναι ανάγκη να προσεχθεί πολύ. Σήμερα που υπάρχουν τόσες παγίδες με επιδεξιότητα στημένες, το «φεύγετε» του Παύλου σημαίνει «μετὰ σπουδῆς ποιεῖσθε τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ κακοῦ» (Χρυσόστομος). Η αμαρτία έχει θέλγητρα, γι’ αυτό αγρυπνείτε. Η φυγή εδώ σώζει.

Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Φεβρουαρίου 2021

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *