Ευτυχείς και μακάριοι είναι μόνο οι ταπεινοί. Γι’ αυτό όπως είπε και ο Άγιος Μακάριος «μόνο η ταπεινοφροσύνη μπορεί να είναι η ανάπαυση του πνεύματός μας». Αυτή μας κάνει πλούσιους! Διαβάστε παρακάτω σχετικά με το Αποστολικό Ανάγνωσμα της Κυριακής!
«Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς ᾽Ιησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται ᾽Ιησοῦς Χριστὸς τὴν πᾶσαν μακροθυμίαν, πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων πιστεύειν ἐπ᾽ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν».
«Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ»
Πολύ εύστοχα ονόμασαν τον αιώνα μας όχι μόνο «αιώνα του ατόμου» αλλά και «αιώνα του ατομισμού» και της εγωπάθειας. Την αλήθεια αυτή την ζούμε καθημερινά σ’ όλες τις μορφές της σύγχρονης ζωής. Στο γραφείο και στο κατάστημα, στην γειτονιά αλλά ακόμη και μέσα στην οικογένεια, το εγώ έχει στήσει την τυραννία του και ταλαιπωρεί τον σύγχρονο άνθρωπο. Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτή την πνιγηρή ατμόσφαιρα της εγωπάθειας, παρόμοιες διακηρύξεις με την σημερινή, που κάνει ο απόστολος Παύλος, μας φαίνονται παράδοξες. Τι λέει η γιγαντιαία αυτή φυσιογνωμία;
«Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ». Δηλαδή, εγώ ο Παύλος είμαι ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος του κόσμου! Το πράγμα είναι ομολογουμένως εκπληκτικό. Η διακήρυξη ηρωική, αξίζει να την μελετήσουμε.
Ο Απόστολος Παύλος
Τι ήταν εκείνος, που έγραφε στον μαθητή του Τιμόθεο, πως είναι ο αμαρτωλότερος των ανθρώπων; «Τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς», ο φλογερός κήρυκας του Ευαγγελίου, ο πρωταθλητής της αγάπης, ο συνεχώς θυσιαζόμενος για τους πιστούς, ο άγιος που έφθασε μέχρι τρίτου ουρανού, το καύχημα της Εκκλησίας, ο πρώτος μετά τον Ένα, τον Κύριο Ιησού. Και όμως δείχνει τόσο μεγάλη ταπεινοφροσύνη! Και δεν είναι η μοναδική φορά, που ο αετός της θεολογίας μιλάει τόσο ταπεινά.
Δεν έχανε καμιά ευκαιρία να διακηρύξει αυτό που αισθανόταν. Άλλοτε ονομάζει τον εαυτό του «δοῦλον Ἰησοῦ Χριστοῦ» και άλλοτε «ἔσχατον πάντων καὶ ἐλάχιστον τῶν ἀποστόλων». Στην προς Εφεσίους επιστολή του, γράφει πως είναι ο ελαχιστότερος από όλους τους Χριστιανούς και σήμερα μας λέει αυτό το καταπληκτικό, «είμαι ο αμαρτωλότερος του κόσμου». Είχε δίκιο ο ιερός Θεοφύλακτος, να γράφει γεμάτος θαυμασμό: «Το να φανερώνει και διακηρύσσει ο Παύλος τον εαυτό του, ως τον πρώτο από τους αμαρτωλούς, αυτό πλέον υπερβαίνει κάθε όριο ταπεινοφροσύνης». Και όλα αυτά που έγραφε ο Απόστολος του Θεού, δεν ήταν σχήματα λόγου, αλλά έκφραση της βαθύτατης και ακλόνητης πίστεώς του για την δική του αναξιότητα και για το μεγάλο έλεος του Θεού.
Αυτός ο γίγαντας της πνευματικής ζωής, ο επουράνιος άνθρωπος και επίγειος άγγελος, έγραφε στους Κορινθίους: «Ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 7). Μου δόθηκε ισχυρή σωματική δοκιμασία με σκοπό να μην υπερηφανεύομαι. «Για να προληφθεί ο κακοήθης όγκος της υπερηφανείας και επάρσεως, που μπορούσε να εκμηδενίσει και απόστολον του αναστήματος του Παύλου» παρατηρεί ο αείμνηστος π. Σεραφείμ Παπακώστας.
Εμείς τον μιμούμαστε;
Είναι αλήθεια ότι πολλοί συνάνθρωποί μας λένε κάτι παρόμοιες φράσεις. Συχνά ακούμε τον ένα να διακηρύττει πως είναι αμαρτωλός ή ανάξιος κλπ. Παρουσιάζουν όμως αυτοί οι Χριστιανοί μια αντινομία. Μόλις τους φερθεί κανείς όχι σαν να είναι πολύ αμαρτωλοί ή πολύ ανάξιοι, αλλά απλώς μόλις σταματήσει να τους προσέχει, δυσανασχετούν. Αλλάζουν όψη. Εξανίστανται. Δηλαδή αποδεικνύουν με την ζωή και τα έργα τους, ότι δεν είχαν ιδέα περί ταπεινοφροσύνης. Ότι όλα ήταν μια ταπεινοσχημία μόνο, λόγια χωρίς αντίκρισμα εσωτερικό. Τα χείλη έλεγαν αλλά η καρδιά ήταν ξένη προς τα λεγόμενα. Παρουσιάζουν δηλαδή υψηλό φρόνημα και ταπεινό σχήμα.
Έτσι δεν μπορούν να ξεφύγουν τις απλωμένες παγίδες του Διαβόλου να νικήσουν τον πειρασμό και να λάβουν τον στέφανο της δόξης, όπως τον έλαβε ο απόστολος Παύλος. Γι’ αυτό χρειάζεται να ακουστεί άλλη μια φορά η φωνή του ουρανού που λέει: «Στῶμεν καλῶς· στῶμεν μετὰ φόβου». Αυτή την φωνή, την οποία ο αρχάγγελος Μιχαήλ σάλπισε την ώρα που ο Εωσφόρος έπεφτε από τον ουρανό και συντριβόταν λόγω της υπερηφάνειας του, ας την ακούσουμε κι εμείς. Ευτυχείς και μακάριοι είναι μόνο οι ταπεινοί. Γι’ αυτό μόνο η ταπεινοφροσύνη μπορεί να είναι «ἡ ἀνάπαυσις τοῦ πνεύματός μας» (ἅγιος Μακάριος). Αυτή μας κάνει πλούσιους, γιατί «η ταπεινοφροσύνη είναι αρετή των πλουσίων σε αρετή». Χωρίς την ταπεινοφροσύνη, η συνεργασία, η οικογένεια διαλύεται.
Αλήθεια πόσα ναυάγια οικογενειακά δεν οφείλονται στους σκληρούς βράχους του εγώ, πάνω στους οποίους συντρίβεται το πλοίο της οικογένειας; Και πόσα σπίτια δεν σώθηκαν, την τελευταία στιγμή, όταν πιάστηκε κάποιος από τους συζύγους στο σωσίβιο της ταπείνωσης;
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Ιανουαρίου 2021