Ο άνθρωπος χωρίς ουρανό

Ο σύγχρονος άνθρωπος ζητάει διαρκώς περισσότερα. Δεν ικανοποιείται στα υπάρχοντα και τα αναγκαία. Είναι άπληστος και αχόρταγος. Άνθρωπος όμοιος με τον άφρονα πλούσιο της παραβολής…

«Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; Καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν».

«Ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου»

Ήταν πλούσιος ο  άνθρωπος εκείνος. Είχε περιουσία μεγάλη. Ιδιαίτερα τη  χρονιά εκείνη «εὐφόρησεν ἡ χώρα». Τα κτήματά του απέδωσαν πολύ. Πλούσια συγκομιδή. Άφθονα υλικά αγαθά. Και προβληματιζόταν τι να κάνει τη μεγάλη σοδειά. Τον απασχολούσε πως να συγκεντρώσει τα πλούσια εκείνα υλικά αγαθά. Και η απόφασή του: «Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα κατασκευάσω άλλες μεγαλύτερες και εκεί θα συγκεντρώσω όλα τα γενήματά μου και τα αγαθά μου. Και θα πω στην ψυχή μου: ψυχή έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα για έτη πολλά. Λοιπόν, απόλαυσε τη ζωή, αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου».

Αυτό ήταν η κοσμοθεωρία του, η φιλοσοφία του. Ιδανικό του η καλοζωΐα. Σκοπός του η καλοπέραση, η ικανοποίηση των αισθήσεων και των ενστίκτων. Γι᾿ αυτόν υπήρχε μόνο σώμα και υλικές ανάγκες. Υπήρχε μόνο ο εαυτός του. Δεν υπήρχαν άλλοι τους οποίους μπορούσε να βοηθήσει. Υπήρχε μόνο το εγώ του. Υπήρχε μόνο παρόν. Ένα διαρκές, ατέλειωτο παρόν. Υπήρχαν μόνο υλικά αγαθά και μάλιστα για χρόνια πολλά. Αγνοούσε ότι τα όντως αγαθά δεν βρίσκονται στη γη, αλλά στον ουρανό. Δεν υπήρχε Θεός για τον άφρονα πλούσιο. Δεν υπήρχε ψυχή, πνευματικός κόσμος, μεταφυσικές ανάγκες. Δεν υπήρχε θάνατος και αιωνιότητα.

Μονόπλευρη θεώρηση της ζωής. Καθαρά υλιστική. Κοντόφθαλμη αντιμετώπιση του ανθρώπου, ως κατοίκου της γης μόνο. Υπερβολική φροντίδα και καλλιέργεια του υλικού στοιχείου και τέλεια παραμέληση και λήθη του πνευματικού. Γι᾿ αυτό και άφρων ονομάσθηκε, δηλαδή ανόητος άμυαλος, μωρός. Και ονομάσθηκε έτσι από τον ίδιο τον Θεό. Έχασε τη γη, έχασε και τον ουρανό. Έχασε το παρόν, αλλά και το μέλλον, την αιωνιότητα.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο σημερινός άνθρωπος, είναι ο άνθρωπος χωρίς ουρανό. Ο άνθρωπος, του οποίου η ζωή μοιάζει με τη ζωή του άφρονα πλουσίου.

Ζητάει διαρκώς περισσότερα. Δεν ικανοποιείται στα υπάρχοντα και τα αναγκαία. Άπληστος και αχόρταγος. Δεν καταλαβαίνει ότι όσο περισσότερα προσπαθεί να αποκτήσει, τόσο φτωχότερος είναι, γιατί τόσο περισσότερα του λείπουν. Σκοπός του είναι το έχειν και όχι το είναι. Κρίνει την αξία του ανθρώπου από το πόσα έχει. Ιδανικό του η καταναλωτική κοινωνία. Επιδίωξή του η ικανοποίηση των υλικών αναγκών, η απόλαυση των αισθήσεων και των ενστίκτων.

Είναι υλιστής και ευδαιμονιστής, όχι τόσο στη θεωρία όσο στην πράξη. Εφαρμόζει το «φάγωμεν καὶ πίωμεν αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν». Φαίνεται σαν να αγνοεί την πνευματική του υπόσταση. Ζεί χωρίς πνευματικές και μεταφυσικές ανησυχίες. Χωρίς καλλιέργεια του πνευματικού του κόσμου. Χωρίς μνήμη Θεού. Χωρίς μνήμη θανάτου. Γι᾿ αυτό υπάρχει αυτό το απύθμενο κενό στην ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου.Γιατί είναι μια ζωή που καλλιεργεί το σωματικό μόνο στοιχείο και παραθεωρεί το πνευματικό. Είναι μια ζωή χωρίς προοπτική. Χωρίς ορίζοντες ανοιχτούς. Χωρίς ουρανό. Και γι᾿ αυτό είναι μια ζωή χωρίς χαρά και ειρήνη. Χωρίς ελπίδα. «Ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» (Ἐφεσ. Β´ 12).

Ο συνειδητός Χριστιανός, χωρίς να αγνοεί η να υποτιμά τις υλικές ανάγκες, δεν λησμονεί την αθάνατη ψυχή του. Φροντίζει για τη συντήρησή του, αλλά δεν παραθεωρεί και τις πνευματικές του ανησυχίες και απαιτήσεις. Συνδυάζει παρόν και μέλλον. Γη και Ουρανό. Δεν υποτιμά τη γη, αλλά και δεν λησμονεί τον ουρανό. Εμπνέεται από το λόγο του Πνεύματος. «Τὰ μὲν βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια» (Β´ Κορινθ. δ´ 18). Γι᾿ αυτό εργάζεται στη γη και συγχρόνως σκέπτεται τον ουρανό. Έτσι μεταβάλλει τη γη σε ουρανό και προγεύεται τον ουρανό από την παρούσα ζωή.

Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Νοεμβρίου 2020

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *