Πότε ο λόγος του Θεού έχει καρποφορία; Διαβάστε για το Ευαγγέλιο της Κυριακής 11/10/2020!
«Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. Καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· τίς εἴη ἡ παραβολὴ αὕτη; Ὁ δὲ εἶπεν· ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. Ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδὸν εἰσὶν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἵρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. Οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ρίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. Τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. Τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ»
«Ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ»
Ο Κύριός μας ερμηνεύοντας την θαυμάσια παραβολὴ του Σπορέως στους μαθητές του, παραβάλλει το σπόρο που ρίχνει ο γεωργὸς με τον λόγο του Θεού. Όμως με θλίψη διαπιστώνουμε και μέσα απὸ την παραβολή, αλλὰ και απὸ τα πολλὰ κηρύγματα που γίνονται σήμερα, ότι τις περισσότερες φορὲς δεν καρποφορεί ο λόγος του Θεού. Γιατί άραγε; Τί φταίει; Μήπως ο σπόρος δεν είναι καλός; Ή ο τρόπος που γίνεται η σπορὰ δεν είναι ο κατάλληλος; Μήπως ακόμα φταίει το έδαφος πάνω στο οποίο πέφτει; Ας εξετάσουμε προσεκτικὰ τις διάφορες περιπτώσεις για να δούμε πότε και πώς ο λόγος του Θεού, θα έχει μέσα μας και γύρω μας μεγάλη καρποφορία.
Και πρώτα-πρώτα ας δούμε μήπως φταίει ο σπόρος. Δηλαδή αν ο σπόρος είναι καλός. Αν ο λόγος του Θεού είναι πράγματι γνήσιος και αληθινός. Γιατί το κήρυγμα του λόγου του Θεού είναι διάλογος που αναμοχλεύει τις καρδιές. Δεν είναι λόγια ωραία, για να αρέσει κανείς στο ακροατήριο. Ούτε πάλι είναι επίδειξη γνώσεων εγκυκλοπαιδικών και ιστοριούλες με ανέκδοτα που είναι ευχάριστα στα αυτιά των ανθρώπων.
Ο απόστολος Παύλος γράφει προφητικά στον μαθητή του Τιμόθεο γι᾿ αυτή την εκτροπή: «Θα έρθει καιρός που δεν θα ανέχονται την ορθή διδασκαλία οι άνθρωποι, αλλά σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, θα διαλέγουν ένα σωρό δασκάλους, που θα τους γαργαλίζουν ευχάριστα την ακοή τους με τις ψευτοδιδασκαλίες τους. Και έτσι θα τους αποστρέψουν από την αλήθεια και θα τους στρέψουν την προσοχή στα παραμύθια» (Β´ Τιμ. δ´ 3,4).
Όλα αυτά που αναφέρει ο Απόστολος του Χριστού, δείχνουν ότι οι ψευτοδιδάσκαλοι χρησιμοποιούν σάπιο σπόρο, που δεν είναι ο γνήσιος σπόρος, δηλαδή ο ζωντανός λόγος του Θεού.
Στην προς Εβραίους επιστολή έχουμε μια θαυμάσια περιγραφή, για την δραστικότητα που έχει ο αληθινός λόγος του Θεού: «Ζωντανός και δραστήριος είναι ο λόγος του Θεού και πιο κοφτερός από κάθε καλοτροχισμένο δίκοπο μαχαίρι. Είναι ικανός να μπαίνει μέσα σ᾿ όλη την ύπαρξη του ανθρώπου, μέχρι που να ξεχωρίζει την ψυχή και τα πνευματικά χαρίσματα του ανθρώπου, τις αρθρώσεις και το μυαλό του. Και έχει τη δύναμη να ερευνά και να κρίνει και τις πιο αφανείς και κρυφές σκέψεις και έννοιες της καρδιάς» (Εβρ. δ´ 12). Το κήρυγμα λοιπόν για να συναντήσει τον εσωτερικό μας άνθρωπο και για να χτυπήσει τις χορδές της καρδιάς μας, για να έχει ανταπόκριση και καρποφορία πνευματική, πρέπει να είναι ο ζωντανός λόγος του Θεού.
Εάν ο σπόρος είναι καλός, ας προσέξουμε κατόπιν τον τρόπο που γίνεται η πνευματική σπορά. Γιατί η καλή σπορά είναι τέχνη, που δεν μπορεί να την κάνει κανείς σωστά, αν δεν την ξέρει. Υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις, για να πετύχει η σπορά και για να έχουμε πλούσια καρποφορία. Ο σπόρος είναι ανάγκη να σπείρεται κατά το ίδιο μέτρο, όχι σε μια θέση πυκνός και σε άλλη αραιός. Ακόμη χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τον τόπο και τα όρια του χωραφιού. Γιατί αν περνά ο δρόμος, δεν πρέπει ο γεωργός να ρίχνει τον σπόρο με γεμάτο το χέρι του, γιατί ο σπόρος χάνεται. Επίσης πριν γίνει η σπορά χρειάζεται να οργωθεί το χωράφι και να βγούν οι πέτρες και να εκριζωθούν τα αγκάθια. Εάν δεν κάνει κανείς αυτή την προεργασία και δεν διαλέξει τον κατάλληλο καιρό για τη σπορά, δεν θα μπορέσει ποτέ να έχει πλούσια συγκομιδή.
Ακόμη όλα τα χωράφια δεν κάνουν για όλες τις καλλιέργειες. Άλλα χωράφια αποδίδουν, όταν τα σπείρουμε σιτάρι και άλλα όταν σπείρουμε καλαμπόκι. Χρειάζεται λοιπόν πολλή προσοχή και σύνεση και θείος φωτισμός προκειμένου κανείς να κάνει σπορά θείου λόγου. Γιατί αν δεν προσέξει τον τρόπο της σποράς και το έδαφος, θα έχει τρομερή αποτυχία.
Εδώ χρειάζεται η αυτοκριτική των εργατών του Ευαγγελίου, των σποριάδων του θείου λόγου. Στην αυτοκριτική μας αυτή, ας καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας, στον μεγάλο Σποριά, τον Κύριό μας και τον απόστολο Παύλο, που έγινε τέλειος μιμητής του. Τότε θα διαπιστώσουμε πολλά λάθη μας. Ακούμε το κήρυγμα με πνεύμα κριτικής η με πνεύμα μαθητείας;
Ας καθαρίζουμε λοιπόν το εσωτερικό μας από όλα αυτά τα ζιζάνια, ώστε στην καλή και αγαθή γη της καρδιάς μας να αποδώσει ο λόγος του Θεού «καρπόν εκατονταπλασίονα».
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Οκτωβρίου 2020