Καμιά ανθρώπινη δύναμη, καμιά τεχνική εφεύρεση δεν μπορεί να σταματήσει το ποτάμι της φθοράς. Όμως, ένα αντίθετο ρεύμα ζωής, που ήλθε στην φθαρτή μας γη άρχισε να νικά την φθορά και τον θάνατο. Είναι το ρεύμα της ζωής του Χριστού…
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα ὀνόματι Αἰνέαν ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾽Ιησοῦς Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη. Καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾽Εν ᾽Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἔργων ἀγαθῶν καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. Ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. Ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾽Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. Ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾽ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. Ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. Ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. Δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. Γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾽ ὅλης τῆς ᾽Ιόππης, καὶ ἐπίστευσαν πολλοὶ ἐπὶ τὸν Κύριον».
«Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς Χριστός»
Η φθορά μια μεγάλη πραγματικότητα της ζωής μας. Ο κατάκοιτος Αινέας, η νεκρή Ταβιθά, που αναφέρει η αποστολική περικοπή, καθώς και ο παράλυτος του Ευαγγελικού αναγνώσματος δεν ήταν τα μόνα θύματα της φθοράς. Μυριάδες και εκατομμύρια τα ανθρώπινα θύματά της.
Και από το άλλο μέρος βλέπουμε την αγωνία και τον αγώνα του ανθρώπου για την υπερνίκηση της φθοράς. Μάταιος όμως κόπος. Καμιά ανθρώπινη δύναμη, καμιά τεχνική εφεύρεση δεν μπορεί να σταματήσει το ποτάμι της φθοράς. Γι’ αυτό και το μήνυμα της παραπάνω αποστολικής περικοπής είναι εκπληκτικό. Γιατί μας μιλάει για ένα αντίθετο ρεύμα ζωής, που ήλθε στην φθαρτή μας γη και άρχισε να νικά την φθορά και τον θάνατο. Είναι το ρεύμα της ζωής του Χριστού, που θεραπεύει, αφυπνίζει, ανασταίνει και θα έλθει η στιγμή που θα νικήσει οριστικά την φθορά και θα αφθαρτοποιήσει όλους και όλα.
Η αρχή της νίκης
Ο απόστολος Πέτρος, με την ζωοποιό δύναμη του Χριστού, θεράπευσε έναν άνθρωπο, που ήταν οκτώ χρόνια παράλυτος. «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς Χριστός», του είπε. Με την ίδια δύναμη ανέστησε την εκλεκτή Χριστιανή γυναίκα της Ιόππης, την Ταβιθά. Με τον τρόπο αυτό γινόταν φανερό, ότι οι άγιοι Απόστολοι διαχειρίζονταν την φιλάνθρωπη και σωτήρια δύναμη του Ιησού Χριστού, που νικούσε την φθορά. Ο Κύριος ήταν Εκείνος, που έφερε και μετέδιδε πρώτος την θεία αυτή δύναμη. Και μετά την Ανάληψή του, η ίδια δύναμη ξεχύθηκε στους Αποστόλους και στην Εκκλησία του, με το Άγιο Πνεύμα.
Έτσι άρχισε στην γη μια καινούργια πραγματικότητα. Στην εποχή αυτή, οι άνθρωποι με την ζωοποιό δύναμη του Χριστού αρχίζουν να κερδίζουν τις πρώτες νίκες εναντίον της φθοράς. Αρχίζουν να νικούν τα πρώτα συμπτώματα της φθοράς. Με το φως του λόγου του Χριστού διαλύουν τα σκοτάδια της πλάνης και ανακαλύπτουν την αλήθεια. Με την δύναμη της χάριτός του νικούν τα πάθη, που ριζώνουν μέσα στην ψυχή και την όλη ύπαρξη του ανθρώπου. Αμύνονται στις προσβολές του κακού και δεν υποκύπτουν. Αντέχουν στα κτυπήματα του πόνου, στην έλευση της συμφοράς και της καταστροφής. Γιατί μέσα τους κρύβουν το σπέρμα της καινούργιας ζωής του Χριστού, που τους ελευθερώνει, τους ισχυροποιεί, τους ζωογονεί. Η καινούργια ζωή του Πνεύματος, που ζούν, είναι μια συμμετοχή στον αγώνα και τη νίκη του Χριστού εναντίον της φθοράς. Έτσι οι φθαρτοί και γήινοι άνθρωποι γίνονται από τώρα «υἱοὶ Θεοῦ» και κληρονόμοι της δόξας του.
Βασίλειο αφθαρσίας
Η καινούργια όμως αυτή πραγματικότητα δεν έχει πλήρως αποκαλυφθεί. Η νίκη εναντίον της φθοράς δεν έγινε ακόμη οριστική. Και οι άνθρωποι και η φύση βρίσκονται ακόμη υπό το κράτος της φθοράς και του θανάτου. Ο απόστολος Πέτρος με την δύναμη του Χριστού ανέστησε την Ταβιθά. Και η ανάσταση αυτή ήταν ένα ακόμη «σημεῖον», μια απόδειξη της καινούργιας εποχής, που άρχισε με την έλευση του Κυρίου. Η ανάσταση όμως αυτή δεν ήταν οριστική. Γιατί η Ταβιθά πέθανε και πάλι. Η οριστική υπερνίκηση της φθοράς και του θανάτου θα γίνει στην Βασιλεία του Χριστού, που όλοι μας περιμένουμε. Η οριστική νίκη εναντίον της φθοράς θα σημάνει, όταν θα έλθει και πάλι ο Κύριος Ιησούς ως βασιλιάς και νικητής και θα βασιλεύσει στους αιώνες των αιώνων.
Η Αγία Γραφή μας περιγράφει πολύ έντονα και πολύ καθαρά την οριστική αυτή υπερνίκηση της φθοράς. Μας λέει ότι όλα τότε θα αλλάξουν. Οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι και θα αποκτήσουν ένα καινούργιο σώμα ντυμένο με ουράνια δόξα. Η αγωνία, ο πόνος, η αθλιότητα του κόσμου θα εξαφανιστούν. «Καινοὺς οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα (την υπόσχεση) αὐτοῦ προσδοκῶμεν», γράφει ο απόστολος Πέτρος (Β´ Πέτρ. γ´ 13). Και ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει ότι «ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν» των ανθρώπων (Αποκ. ζ´ 17).
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Μαΐου 2021