Οι δώδεκα Απόστολοι του Κυρίου μας προσκαλούν το πλήθος των πιστών της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Δεν είναι πρέπον, λένε, να αφήσουμε τη διάδοση του Λόγου του Θεού και να ασχοληθούμε με τα τραπέζια των υλικών τροφών για τις χήρες και τους φτωχούς. Γι’ αυτό σκεφθείτε με προσοχή και να βρείτε επτά άνδρες γεμάτους από Πνεύμα Άγιο και σοφία. Αυτοί θα φροντίζουν και αυτούς θα εγκαταστήσουμε στην υπηρεσία αυτή της Πρόνοιας…
«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, πληθυνόντων τῶν μαθητῶν, ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. Καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. Καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει».
«Ἐπισκέψασθε ἀδελφοί, ἄνδρας… πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας… ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης»
Οι δώδεκα Απόστολοι του Κυρίου μας προσκαλούν το πλήθος των πιστών της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Δεν είναι πρέπον, λένε, να αφήσουμε τη διάδοση του Λόγου του Θεού και να ασχοληθούμε με τα τραπέζια των υλικών τροφών για τις χήρες και τους φτωχούς. Γι’ αυτό σκεφθείτε με προσοχή και να βρείτε επτά άνδρες γεμάτους από Πνεύμα Άγιο και σοφία. Αυτοί θα φροντίζουν και αυτούς θα εγκαταστήσουμε στην υπηρεσία αυτή της Πρόνοιας. Έτσι, η Εκκλησία των Ιεροσολύμων, με την φωτισμένη καθοδήγηση των Αποστόλων, αποκτά την πρώτη οργανωμένη Πρόνοια για τούς «ἐλαχίστους ἀδελφοὺς τοῦ Χριστοῦ» μας (Ματθ. κε´ 40).
Ακούγεται συχνά η συκοφαντία, πως η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται για τα γήινα προβλήματα του ανθρώπου παρά μονάχα για τα επουράνια. Λησμονούν όμως οι συκοφάντες, ότι η πρώτη Εκκλησία φρόντισε να κάνει Πρόνοια για τους φτωχούς και τους δυστυχισμένους. Ίδρυσε χιλιάδες Νοσοκομεία, λεπροκομεία, άσυλα ανιάτων, πτωχοκομεία, γηροκομεία, βρεφοκομεία, σανατόρια, λαϊκά ιατρεία και άλλα. Σκεφθείτε, αδελφοί μου, την πρωτότυπη πολιτεία της αγάπης και της Πρόνοιας του Μεγάλου Βασιλείου, την Βασιλειάδα. Αλλά δεν έλειψαν οι Βασιλειάδες σ’ όλους τους αιώνες που δραστήριοι Ιεραπόστολοι του Χριστού, θεμελίωσαν σ’ όλο τον κόσμο. Στην Ευρώπη τα πρώτα κοινωφελή ιδρύματα έγιναν από άξιους επισκόπους της Εκκλησίας. Αλλά και σήμερα σε πολλές Μητροπόλεις και Επισκοπές υπάρχουν και λειτουργούν πολλά τέτοια ιδρύματα αγάπης και Πρόνοιας.
Θα ήταν, όμως, παράλειψη εάν δεν τονίζαμε πως και από τους ορθόδοξους Συλλόγους και τις Αδελφότητες τις ιεραποστολικές της Πατρίδας μας γίνεται ένα μεγάλο έργο Πρόνοιας στο λαό του Θεού. Έργο συστηματικό, οργανωμένο, φροντισμένο με πολλούς κόπους και θυσίες. Αλλά γίνεται «ἐν τῷ κρυπτῷ», χωρίς τυμπανοκρουσίες. Γιατί έτσι το θέλει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Και έτσι έχει αληθινή αξία.
Χρειάζονται, όμως, προϋποθέσεις για να γίνει ένα έργο πρόνοιας σωστό. Οι άγιοι Απόστολοι για να διορθώσουν τότε την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στην πρώτη Εκκλησία, κάλεσαν τους πιστούς να διαλέξουν άνδρες «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας». Η ενέργεια αυτή των Αποστόλων ήταν πολύ συνετή. Γιατί έδειχνε την φωτισμένη κρίση τους. Δεν θέλησαν να επιβάλουν τη γνώμη τους. Γι’ αυτό ζητούν τη συνεργασία των λαϊκών μελών της Εκκλησίας. Και μετά την εκλογή των επτά διακόνων δέχονται το αποτέλεσμα και εγκρίνουν την απόφαση του λαού του Θεού.
Πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να σέβεται κανείς τη θέληση του λαού. Να σέβεται την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου. Η αναγνώριση της αξίας άνθρωπος είναι βασική αρχή της χριστιανικής πρόνοιας. Η αγάπη μας να αγκαλιάζει όχι μόνο τον καλό ή τον πλούσιο, αλλά και τον φτωχό και τον αμαρτωλό, τον κατάκοιτο, τον φυλακισμένο, τον ναρκομανή. Δεν είπε ο ίδιος ο Κύριός μας: «Ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοὶ ἐποιήσατε»; (Ματθ. κε´ 40).
Οι διάκονοι που εξέλεξαν οι πιστοί της πρώτης Εκκλησίας ήταν οι καλύτεροι για την υπηρεσία «διακονεῖν τραπέζαις…». Ήταν «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας». Γι’ αυτό και πήρανε την σφραγίδα της καλής μαρτυρίας από το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Αυτή ήταν η δεύτερη προϋπόθεση για το μεγάλο και υπεύθυνο έργο της Πρόνοιας. Να είναι άνθρωποι αρετής και σοφοί κατά Θεόν. Να είναι άνθρωποι πνευματικοί και να ζουν «ἐν Πνεύματι». Και κάτι περισσότερο. Να είναι γεμάτοι από το Πνεύμα το Άγιο, «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου». Να περιπατούν εν Πνεύματι Αγίω, όπως μας προτρέπει ο απόστολος Παύλος. Πόση ανάγκη και σήμερα έχει η Πατρίδα μας από ανθρώπους του Πνεύματος του Αγίου, από ηθικές προσωπικότητες, που θα είναι το αλάτι το πνευματικό μέσα στην κοινωνία των σκανδάλων και της διαφθοράς! Όταν λείπουν οι άνθρωποι αυτοί της αρετής, οι φωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, δεν θα λείπουν οι κλοπές, οι καταχρήσεις, οι σπατάλες και ο «γογγυσμός» των αδικουμένων. Μόνο οι άνθρωποι του Πνεύματος θα μπορέσουν να βοηθήσουν αληθινά την κοινωνία μας και στα υλικά προβλήματα. Ας προσευχόμαστε θερμά να μας χαρίζει ο Κύριός μας τέτοιους ανθρώπους του Πνεύματος.
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Μαΐου 2021