Θα χρειάζονταν σελίδες πολλές για να παρουσιάζαμε όλα τα στοιχεία που συγκροτούν την πνευματική προσωπικότητα του μεγάλου ήρωα της επανάστασης. Ωστόσο, τα δύο αληθινά αυτά περιστατικά μας δίνουν μια εικόνα…
Λίγες στιγμές πριν από μια μάχη, στις αρχές του Αγώνος, τα παλληκάρια του λένε :
-Δος μας μίαν φορά κρασί να πιούμε από το χέρι σου.
-Τους έδωσε και του είπαν πάλι:
-Δώσε μας και την ευχή σου.
Τους είπε τότε:
–Έχετε πρώτα του Θεού, του αρχηγού του παντός την ευχή και της Πατρίδος.
Και συνεχίζει στα «Απομνημονεύματα» του : «Σηκώθηκαν όλοι και βγαίνουν εναντίον των Τούρκων εις τα χαρακώματα τους και τους τσακίζουν…».
Λίγο καιρό αργότερα εκεί που ο Μακρυγιάννης έφτιαχνε τις θέσεις του στους Μύλους ήρθε μια μέρα ο Δεριγνί να τον δει:
Διηγείται ο ίδιος :
«Μου λέγει: Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσεις είναι αδύνατες τι πόλεμον θα κάμετε με τον Μπραΐμη αυτού; -Του λέγω: είναι αδύνατες οι θέσεις κι εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός όπου μας προστατεύει και θα δείξωμεν την τύχη μας σ’ αυτές τις θέσεις τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριώμαστε μ΄ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνας πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θηρία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς. –«Τρέ μπιέν», λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος».
Στη συνέχεια, η γενναία φρουρά των Μύλων, απέκρουσε τους Τουρκοαιγύπτιους του Ιμπραήμ, τους εκδίωξε και πέτυχε σημαντική νίκη!
Πηγή: ΠΝΟΕΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, εκδόσεις “ΖΩΗΣ”, Αρχιμανδρίτου Ιωάννου Αλεξίου