Χριστιανική Φοιτητική Ένωση

Χρόνος. Άλλοι δεν έχουν πολύ, άλλοι θα ήθελαν να είχαν λίγο περισσότερο. Άλλοι, λένε, τον εκμεταλλεύονται ενώ άλλοι τον σκοτώνουν. Άλλοι ελπίζουν να είναι ευτυχισμένος, άλλοι απορούν πώς τους έφυγε μέσα από τα χέρια και άλλοι τον αποκαλούν τον μεγαλύτερο γιατρό.

Η περιήγηση στον κυβερνοχώρο με οδήγησε τυχαία στη φωτογραφία ενός μοναχού. Ασπρόμαυρη και ψιλοφθαρμένη, αλλά πολύ φυσική μου τράβηξε την προσοχή όταν διάβασα τη λεζάντα: «ο Άγιος Νεκτάριος».

Οἱ νέοι ἄνθρωποι συνηθίζουν στὶς ἡμέρες μας νὰ ζοῦν μέσα στὴν ἀσχήμια…

Στὴν γνωστὴ σὲ ὅλους μας παραβολὴ τοῦ Σπορέως ὁ Κύριος ἐπισημαίνει ὅτι ἕνα μέρος ἀπὸ τὸν σπόρο ἔπεσε «ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα» (Λουκ. 8: 6). Κάτι ἀνάλογο συμβαίνει καὶ μὲ πολλοὺς χριστιανοὺς νέους: ξεκινοῦν μὲ ἐνθουσιασμὸ τὴν χριστιανικὴ ζωή, ἀλλὰ πολὺ γρήγορα ἀποθαρρύνονται καὶ συχνὰ ἐγκαταλείπουν τὸν ἀγώνα τους, ὑποκύπτοντας στοὺς διαφόρους πειρασμοὺς καὶ τὶς προκλήσεις τῆς ἐποχῆς. Κατὰ κάποιον τρόπο «ξεραίνονται» ὅπως τὰ φυτὰ ἀπὸ τὸν καύσωνα τῶν παθῶν.