Συντάκτης: andreas

Οι δώδεκα Απόστολοι του Κυρίου μας προσκαλούν το πλήθος των πιστών της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων. Δεν είναι πρέπον, λένε, να αφήσουμε τη διάδοση του Λόγου του Θεού και να ασχοληθούμε με τα τραπέζια των υλικών τροφών για τις χήρες και τους φτωχούς. Γι’ αυτό σκεφθείτε με προσοχή και να βρείτε επτά άνδρες γεμάτους από Πνεύμα Άγιο και σοφία. Αυτοί θα φροντίζουν και αυτούς θα εγκαταστήσουμε στην υπηρεσία αυτή της Πρόνοιας…

Σκυθρωπό και σκοτεινό έμενε το πρόσωπο του Θωμά. Δεν έδινε σημασία και πίστη στα λόγια των μαθητών. Ήθελε να δει ο ίδιος με τα μάτια του, να ακούσει με τα αυτιά του, με τα ίδια του τα χέρια να ψηλαφήσει τον Κύριο…

Μέσα στην αναστάσιμη ατμόσφαιρα έρχεται η τελευταία παραγγελία του Αναστάντος Λυτρωτή μας προς τους μαθητές του: «Ἔσεσθέ μοι μάρτυρες… ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Ο Κύριος κάλεσε τους μαθητές του να γίνουν Απόστολοι και Ευαγγελιστές. Να γίνουν κήρυκες και μάρτυρες της ζωής, της διδασκαλίας και της αναστάσεώς του σε όλο τον κόσμο. Η κλήση όμως αυτή των πρώτων μαθητών του Χριστού είναι κλήση όλων των Χριστιανών.

Από όλες τις υποδοχές που έκαναν κατά καιρούς οι άνθρωποι σε άρχοντες και βασιλείς τους, η πιο ταιριαστή ήταν η θριαμβευτική υποδοχή του Ιησού από τον λαό των Ιεροσολύμων. Γιατί οι άνθρωποι βασιλείς, που επέστρεφαν νικητές από τους πολέμους δεν εξασφάλιζαν οριστικά και μόνιμα την ειρήνη για τους λαούς τους. Η ειρήνη τους ήταν πάντοτε προσωρινή και ασταθής. Ενώ η ειρήνη που ήλθε να δώσει ο βασιλέας της ειρήνης Ιησούς, ήταν αληθινή και μόνιμη…