Χαίρε Παναγία, που είσαι Εσύ Κιβωτός της Καινής Διαθήκης. Γιατί Εσένα δεν σε χρύσωσαν χέρια ανθρώπινα, όπως την Κιβωτό της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά το Πνεύμα το Άγιον…
«Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν. Σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ράβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων».
«…σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, …ἔχουσα…
τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ»
Η αναφορά στη σκηνή του Μαρτυρίου που ήταν ο πρώτος, ας πούμε, ναός στην Παλαιά Διαθήκη. Όσα υπήρχαν στη σκηνή του Μαρτυρίου ήταν σύμβολα που εκφράζονται στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο,τι σαν τύπος ήταν η σκηνή του Μαρτυρίου, ήταν στην πραγματικότητα η Παναγία μητέρα του Χριστού μας.
Τύποι και σύμβολα
Μέσα στη σκηνή του Μαρτυρίου και μετά στο Ναό του Σολομώντος υπήρχαν εννέα ιερά πράγματα. Στο πρώτο μέρος που ονομαζόταν «Άγια», βρισκόταν η επτάφωτη λυχνία και η τράπεζα που τοποθετούσαν τους άρτους της προθέσεως. Στο δεύτερο μέρος που λεγόταν «Άγια των Αγίων» υπήρχαν το χρυσό θυμιατήριο και η Κιβωτός της Διαθήκης. Μέσα στην Κιβωτό βρισκόταν η χρυσή στάμνα που περιείχε το μάννα, η ράβδος του Ααρών που βλάστησε θαυματουργικά και οι πλάκες του Νόμου όπου ήταν γραμμένες οι Δέκα Εντολές. Αυτές τις πλάκες τις είχε παραλάβει ο Μωϋσής επάνω στο όρος Σινά. Όλα αυτά όμως ήταν σύμβολα, τύπος, αινίγματα και σκιά των προνομίων της Θεοτόκου.
«Αυτή ήταν πράγματι η Επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε», όπως λέει ο Μέγας Αθανάσιος. «Αυτή ήταν η ζωηφόρος τράπεζα του Άρτου της Ζωής. Αυτή ήταν το θυμιατήριο όπου εκράτησε αφλέκτως το πυρ της Θεότητος», όπως γράφει ο Ηλίας Μηνιάτης. «Αυτή ήταν», συνεχίζει ο ίδιος, «η στάμνα η χρυσή, όπου εβάστασεν το ουράνιον μάννα. Αυτή η πλάκα, όπου έφερε σωματούμενο τον ενυπόστατον Λόγον. Αυτή, η ράβδος, όπου εβλάστησεν παραδόξως το άνθος της αφθαρσίας. Αυτή, η κιβωτός, οπού έσωσεν εκ του κατακλυσμού της αμαρτίας το ανθρώπινον γένος». Ο μεγάλος ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου, γεμάτος από θαυμασμό, απευθυνόμενος στην Παναγία, της λέει, μεταξύ άλλων και τούτο: «Χαῖρε κιβωτὲ χρυσωθεῖσα τῷ Πνεύματι». Δηλαδή, χαίρε Παναγία, που είσαι Εσύ Κιβωτός της Καινής Διαθήκης. Γιατί Εσένα δεν σε χρύσωσαν χέρια ανθρώπινα, όπως την Κιβωτό της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά το Πνεύμα το Άγιον.
Τί μας διδάσκουν;
Τι μας διδάσκουν όλες αυτές οι θείες αλήθειες; Τι σημαίνει για μας το ότι η Παναγία είναι η χρυσή Κιβωτός; Κάποτε η κιβωτός του Νώε έσωσε από τον κατακλυσμό τον δίκαιο, τον πιστό άνθρωπο του Θεού, τον Νώε και την οικογένειά του. Τώρα, στα χρόνια της Καινής Διαθήκης, μπορεί να μας προστατεύσει η νέα Κιβωτός, η χρυσή Κιβωτός που είναι η Παναγία μας. Γιατί στα χρόνια τα πονηρά που ζούμε, υπάρχει ένας άλλος κατακλυσμός, πιο φοβερός από εκείνον της εποχής του Νώε. Είναι ο κατακλυσμός του κακού, της ανηθικότητας, της διαφθοράς, της σαρκολατρίας. Είναι ο κατακλυσμός των ρυπαρών περιοδικών και βιβλίων, οι προκλητικές και ξεδιάντροπες προβολές της μικρής και της μεγάλης οθόνης. Είναι ακόμα ο κατακλυσμός από τα ναρκωτικά, τη νυχτερινή ζωή, τον αποπροσανατολισμό των νέων, και όχι μόνο. Είναι ακόμη ο κατακλυσμός των αιρέσεων, της παραθρησκείας, των ποικίλων
«γνωστικών φιλοσοφιών» και τόσων άλλων κακών που έχουν κατακλύσει και οργώνουν την πατρίδα μας. Από αυτούς τους φοβερούς κατακλυσμούς θέλει και μπορεί να μας σώσει η προστασία της Παναγίας μας, η χρυσή Κιβωτός.
Φυσικά αυτό δεν θα γίνει από μόνο του και αναγκαστικά. Χρειάζεται να ζητάμε με πίστη τις πρεσβείες της. Να μιμούμαστε τις αρετές της. Να μελετάμε τον λόγο του Θεού, όπως εκείνη. Να επικοινωνούμε με τον Θεό και να ζούμε μέσα στην Εκκλησία μας τη μυστηριακή ζωή. Η ιστορία και η προσωπική μας πείρα βεβαιώνουν ότι «πολλὰ ἰσχύει δέησις μητρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου».
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Νοεμβρίου 2021