Όλοι οι άνθρωποι κλείνουν μέσα τους αθάνατη ψυχή. Έχουν αιώνιο προορισμό. Η αξία τους είναι ανεκτίμητη. Γι’ αυτό και εμείς οφείλουμε να τους τιμήσουμε ως εικόνες του Θεού και να τους αγαπήσουμε ως αδελφούς του Χριστού. Υπάρχει πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο από τους αδελφούς του Χριστού;
«Ἀδελφοί, βρῶμα ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύομεν, οὔτε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερούμεθα. Βλέπετε δὲ μήπως ἡ ἐξουσία ὑμῶν αὕτη πρόσκομμα γένηται τοῖς ἀσθενοῦσιν. Ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰκοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδωλόθυτα ἐσθίειν; Καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾽ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν. Οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε. Διόπερ εἰ βρῶμα σκανδαλίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω. Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ ᾽Ιησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡμῶν ἑώρακα; οὐ τὸν ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; Εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμί· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ».
«Καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι’ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν»
Στην εποχή μας πολλά πράγματα έγιναν πολύτιμα: Το χρήμα, η άνετη ζωή, οι υλικές απολαύσεις, η επιστήμη. Αυτά θεωρούν πολύτιμα. Κι όμως λησμονούν το πιο πολύτιμο: τον άνθρωπο! Είναι γι’ αυτούς «αντικείμενο άνευ αξίας». Ένα νούμερο. Κι’ εδώ βρίσκεται η μεγάλη τους πλάνη. Γιατί ο άνθρωπος, με την ελεύθερη προσωπικότητά του, τον αιώνιο προορισμό του, είναι ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στον κόσμο αυτό. Αυτό το σάλπισμα ακούγεται από το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής.
Η ανεκτίμητη αξία του
Στην αρχαία Εκκλησία της Κορίνθου είχε παρουσιαστεί ένα ζήτημα: Επιτρέπεται στους Χριστιανούς να τρώνε κρέας από ζώα, που είχαν προσφερθεί θυσία σε ειδωλολατρικούς θεούς; Πολλοί Χριστιανοί είχαν δώσει την ορθή λύση. Βέβαια επιτρέπεται. Γιατί τα είδωλα, στα οποία προσέφεραν οι ειδωλολάτρες τα ζώα σαν θυσία, δεν ήταν πραγματικοί θεοί. Ένας είναι ο αληθινός Θεός. Επομένως, τα ζώα που είχαν προσφερθεί θυσία σε ανύπαρκτους θεούς, δεν είχαν κανένα μολυσμό. Οι Χριστιανοί μπορούσαν άφοβα να τρώνε το κρέας τους.
Υπήρχαν όμως και μερικοί Χριστιανοί, «ἀσθενεῖς ἀδελφοί», που δεν μπορούσαν ακόμη να το καταλάβουν αυτό. Το να τρώνε από τα ειδωλόθυτα το θεωρούσαν αμαρτία. Τι έπρεπε να γίνει; Με ποιο κριτήριο έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα αυτό; Ο απόστολος Παύλος απαντά: Το κριτήριο θα είναι ο άνθρωπος, «ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς» και όχι το «βρῶμα», το φαγητό. Το να φάμε ή όχι δεν έχει καμιά πνευματική σημασία. Ο αδελφός μας όμως ο Χριστιανός έχει πολύτιμη αξία. Γιατί γι’ αυτόν και την σωτηρία του «ὁ Χριστὸς ἀπέθανεν». Αυτός, επομένως, για τον οποίο ο Θεάνθρωπος Κύριος έχυσε το πολύτιμο αίμα του, πρέπει να είναι και για μας πολύτιμος.
Το συμπέρασμα αυτό του αγίου Αποστόλου είναι βασικό και βοηθά στην ανακάλυψη της αξίας του ανθρώπου. Είσαι πατέρας και μητέρα; Σκεφθείτε πως το πολυτιμότερο πράγμα, που έχετε στο σπίτι σας είναι τα παιδιά σας. Μη παρασύρεσθε από το υλιστικό και κοσμικό περιβάλλον. Τίποτε: Ούτε το καλό φαγητό, ούτε τα ταξίδια, ούτε η κοσμική ζωή έχουν καμιά αξία μπρος στα παιδιά σας. Γιατί αυτά είναι εικόνες του Θεού, παιδιά του Θεού. Ο Χριστός τα αγάπησε και τα ευλόγησε. Είναι κληρονόμοι της βασιλείας του.
Ο υπάλληλός σου, η βοηθός σου, ο εργάτης σου, ο φτωχός γείτονάς σου, ο οδοκαθαριστής σου δεν είναι άνθρωποι «κατωτέρας» τάξεως. Δεν υπάρχουν, άλλωστε, άνθρωποι «ανωτέρας» και «κατωτέρας» τάξεως. Όλοι οι άνθρωποι κλείνουν μέσα τους αθάνατη ψυχή. Έχουν προσωπικότητα και αξιοπρέπεια. Έχουν αιώνιο προορισμό. Δεν μπορείς να τους περιφρονήσεις, να τους αγνοήσεις. Θα σεβαστείς απόλυτα την προσωπικότητά τους. Θα τους τιμήσεις ως εικόνες του Θεού. Θα τους αγαπήσεις ως αδελφούς του Χριστού. Υπάρχει πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο από τους αδελφούς του Χριστού;
Του αξίζει κάθε θυσία
Μάλιστα. Ο άνθρωπος έχει ανεκτίμητη αξία. Εκείνος όμως, που θα κάνει την αναγνώριση αυτή, πρέπει να προχωρήσει και σε κάτι άλλο. Να μη διστάσει να θυσιάσει κάτι από τον εαυτό του, προκειμένου να ωφελήσει τον συνάνθρωπό του. Αυτό αρχίζει να αναπτύσσει στην συνέχεια ο θείος Απόστολος. Παράδειγμα φέρνει τον εαυτό του. Ως Απόστολος του Χριστού είχε ασφαλώς πολλά δικαιώματα. Τι έκανε όμως; Τα θυσίαζε όλα, για να κερδίσει και σώσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.
Αυτή πρέπει να είναι η τακτική του πιστού Χριστιανού. Εφ’ όσον ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς έχυσε το τίμιο αίμα του για την αγάπη του ανθρώπου, οφείλει και κάθε μαθητής Του να αρνείται και να θυσιάζει κάτι από τα δικαιώματά του χάριν των αδελφών του.
Στο παγκόσμιο δικαστήριο της δευτέρας Παρουσίας ο θείος Κριτής διεκήρυξε: «Ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε». Τι άλλο θέλουμε, για να καταλάβουμε, πως ο άνθρωπος είναι ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει στον κόσμο αυτό;
Πηγή: Περιοδικό ΖΩΗ, τεύχος Μαρτίου 2021