Περίοδος εγκλεισμού, και τα ηλεκτρονικά μέσα έχουν “πάρει φωτιά”. Messenger, Viber, Facebook, email, ομαδικές και προσωπικές συνομιλίες “χτυπούν” ασταμάτητα, και ζητούν να μας “βοηθήσουν”, να μας πληροφορήσουν για το καθετί…
Και όμως! Μη ζητείτε να μαθαίνετε πολλά νέα. Τα νέα είναι συνήθως όπως τα εμπορεύματα, που τα αγοράζει κανείς με τυφλή εμπιστοσύνη· ένα αντικείμενο είναι καλό, μέσα σε δέκα κακά. Όσο λιγότερα γνωρίζει κανείς από όσα συμβαίνουν, τόσο και λιγότερη θα αισθάνεται ταραχή και στενοχώρια.
Κάθε είδηση μοιάζει με τη πέτρα, η οποία πέφτει στα νερά μιας λίμνης· μπορεί να μη τη ταράξει, αλλά τουλάχιστον θα την ανακινήσει· και λόγω του κύματος δε θα δείχνει πλέον το καθαρό ουρανό.
Ύστερα από μια είδηση η οποία μας συγκίνησε ή απλώς μας απασχόλησε, η επανάληψη της εργασίας στοιχίζει και η συγκέντρωση της σκέψης, η προσήλωση στη προσευχή, είναι δύσκολο να βρεθεί πάλι. Όμως, η προσευχή και η εργασία είναι τα δύο κυριότερα στοιχεία κάθε χαράς!
Στις ειδήσεις, οποιασδήποτε μορφής (μηνύματα, ιστοσελίδες, εφημερίδες, βιβλία…) πρέπει να εφαρμόζεται αυτό το αξίωμα: Εάν το να γνωρίζω όλα αυτά είναι ευχάριστο, το να μην τα γνωρίζω όμως είναι χρησιμότερο.
Κάνετε λοιπόν το έργο σας, χωρίς να διακόπτετε για να κοιτάζετε ή για να ακούτε, το οποίο αποτελείται από μικρούς κόπους, από μικρές χαρές και μικρές θλίψεις. Και το βράδυ δεν θα έχετε να επιδέσετε πληγές της ψυχής σας, ούτε να θεραπεύσετε τραύματα της καρδιάς σας, ούτε να καθησυχάσετε τη ταραχή του πνεύματός σας Και ο ύπνος σας θα είναι γλυκός κάτω από το βλέμμα του Θεού!
Πηγή: Λόγοι Χρυσοί, τεύχος 3 σελ. 106-107 (διασκευή)